Gidip görmeyene Mardin nasıl anlatılır?

Her şehrin anlamı, kişilere hissettirdikleri birbirinden farklıdır. Mardin de benim için kadim bilgeliklere giriş kapısı olduğundan dolayı, hayatımın en değerli yerinde tuttuğum bir şehirdir.

mardin din kardeşlik arap ermeni süryani türk kürt
Fotoğraf: Cebrail Özmen

Türkiye’nin en batı ucunda doğmuş, büyümüş olmama rağmen Mardin dendiğinde her zaman daha fazla dikkat kesilmiş, bin bir gece masallarından fırlamış bu şehir ile ilgili hep araştırma yapmış, bilgi edinmiş, fotoğraflardan aşık olmuş, gidip orayı birebir yaşadıktan sonra aşkı daha da alevlenmiş bir gezginim.

Mardin’e gitme amacım sadece turistik bir gezi yapma değil o coğrafyanın ruhuna da girebilmekti. Merakım binlerce yıldır birçok medeniyetin, dinin, kültürün, insan topluluğunun kardeşçe ve nasıl sevgiyle yaşadığı üzerineydi. Bir keresinde Mungan ailesine mensup fakat İzmir’de yaşayan bir öğrencim “Babaannem, komşusunun Süryani mi, Arap mı, Kürt mü, Yezidi mi olduğunu bilmez, hem bunu sormak saygısızlıktır, komşu komşudur. İnsan sadece insandır.” demişti. İşte Mardin’e gittiğimde de gördüğüm manzara tam da öğrencimin bana anlattığı gibiydi. Oruç ayında Müslüman arkadaşlarını rahat ettirmeye çalışan Süryaniler, Noel zamanı İsa’nın doğumunu Ermeni ve Süryaniler ile birlikte kutlayan Müslüman Araplar, Türkler ve Kürtler vardı. Bu topraklarda gördüğüm en belirgin durum; beklentisiz kardeşlik, sevgi ve birbirine duyulan hoşgörüydü.


mardin
Fotoğraf: Cebrail Özmen

Mardin’de insanların sizi tanıyıp tanımaması önemli değildir. Her gittiğiniz yerde mutlaka kaçak çay ikram edilir, mırra tattırılır ve yolcu ederken de cebinize ya da elinize atıştırmalık bir şeyler sıkıştırılır. Terk edilmek zorunda bırakılmış hayalet köyleri, dağ eteklerine gizlenmiş kiliseleri, pırıl pırıl sevgi dolu gözlerle bakan çocukları, birbirine hoşgörüyle yaklaşan insanları; sanattan sinemadan, fotoğraftan, edebiyattan bahseden, kültürlü kendini geliştirmeye önem veren gençleriyle Mardin, birçok şehrimize örnek olacak niteliktedir.

Büyük şehirlerin koşuşturmacasına inat Mardin’de zaman yavaş akar. Gözümü ilk açtığım Mardin sabahında saatime bakmış ve 05:30 olduğunu görünce ne kadar dinç ve enerjik kalktığıma şaşırmıştım. Mardin’de zamanınız kısıtlı da değildir, acele yetişmeniz ya da yetiştirmeniz gereken her hangi bir durum yoktur. Koca bir günü doya doya yaşadığınızı hissedersiniz. Orada zaman iliklerinize kadar işlenerek yaşanır.

mardin sokakları
Foto: Cebrail Özmen

Ben Mardin’e gidip yeniden doğarak döndüm ve bu kent bana her sorduğum sorunun cevabını veren bir kent oldu.  Nasıl bağlı isem kendi şehrim olan İzmir’e Mardin’e de öyle bağlandım daha bir kuvvetle. Gittim, gördüm, aşık oldum, hayran kaldım sandım hep oradaydım. Ne beni yabancı bellediler ne de ben kendimi yabancı hissettim yaşayanlarına, camilerine, kiliselerine, abbaralarına, evlerine, yollarına ve merdivenlerine.

Mardin bana nasıl dünya vatandaşı olunacağını öğretti. Tüm kimliklerinden arınarak insanı insan olarak sevmeyi değer vermeyi öğretti. Büyük şehirlerin içimde bıraktığı kiri Mardin’in Beyazsu çayında yıkadım. Mezopotamya ovasının uçsuz bucaksızlığına hayallerimi uçurdum. Mor Evgin kilisesinde bir dilek tuttum, dua ettim. Kasimiye Medresesinde yaratıcıya şükrettim.

mardin
Foto: Cebrail Özmen

Şimdi ise daha 4 ay önce geçtiğim o yollar daralmış, yangın yeri. Gözleri ışıl ışıl bakan çocuklar sessiz korku dolu. Sokakları şenlikli müzikli eski şehir ıssız, kapı önüne sandalyelerini atmış sohbet eden esnaf kepenkleri indirmiş kederli. Hoşgörünün kalbi kadim şehir ölüm sessizliğine boğulmuş beklemede. Gidip göremeyenler için belki Mardin çok uzak bir doğu şehri olarak görünebilir o yüzden de Mardin’i gidip görmeyenlere en güzel Murathan Mungan anlatır. Dedim ya “Mardin Murathan Mungan’dan daha bir güzel dinlenir” diye. Bırakıyorum şimdi sizleri kendisinin dizeleriyle:

bir dönüş biletiyle kırıldı gece

kırıldı mevsim


kalakaldık

birbirine bakan sunaklarda

zehiri giz olan otlar boyverdi

kırık heykel parçaları dağılmış ten

zaman tarihe geri çekildi

kalıntıları ne kadar ipucuysa bir antik kentin

o kadar biliyoruz nedenlerini ve sonuçlarını


ayrılınca adını aşk koyduğumuz o şeyin.

Diyarbakır’da yaşamın zorlukları


Hüma Ünsal
1983 yılının, (annesinin tabiriyle) dize kadar karlı ve soğuk olan ocak ayında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Her daim yüzünde kocaman bir gülümsemeyle dolaşan, konuşmayı seven, daha üç yaşındayken babasının ona okumuş olduğu tüm kitapları ezberleyip okuyan bir çocuk olmuştur. Hayata parlak bir giriş yapmış, eğitim hayatını keyifli ve eğlenceli geçirmiştir. Hayat Amacı; Hayata anlam, değer katarak yaşamaktır. Eğitim onun için hiç bitmeyen bir yolculuktur. Öğretirken öğrenme, yeni insanlar, kültürler, bakış açılarıyla karşılaşma ve bunlarla kendini harmanlayıp diğerlerine yararlı bir bireye dönüşme yaşam felsefesidir. Eğitimcilik Hedefi; Çevresindeki kişilerden objektif olarak kendisini beş kelimeyle tanımlamalarını istediğinde ortaya çıkan karakteristik özellikler onun eğitimcilik hedefleri ve kimliğiyle de örtüşmüştür. Onu marka haline dönüştürecek eğitimler enerji dolu, objektif, samimi, sıra dışı, pozitif ve heyecan dolu olacaktır. Hayatta yapmaktan en çok keyif aldığı üç şey; seyahat etmek, okumak ve fotoğraf çekmektir.