Başarmak istiyorsunuz, nereden başlayacağınızı bilemiyorsunuz belki. Başarının ne olduğu üzerine düşünüyorsunuz. Başarılı olmak o kadar da önemli mi? Neden herkes başarılı olmak istiyor?
Eğer cesur değilsen samimi olamazsın.
Eğer cesur değilsen sevemezsin.
Eğer cesur değilsen güvenemezsin.
Eğer cesur değilsen, gerçeğin peşine düşemezsin.
O yüzden önce cesaret gelir.
Ve diğer her şey onu izler.
(Osho)
Osho mistik düşünüş ve meditasyon yaklaşımıyla modern insanı da etkilemiş bir düşün adamıdır. Çocukluğunda anneannesi ve dedesi ile Hindistan’da bir köyde yedi yıl okula gitmeden bir gölün karşısında göle bakıp meditasyon yaparak geçiriyor. Bir gün dedesi bu durumdan rahatsız oluyor ve artık bu çocuğa bir şeyler öğretmeliyiz. Dil öğrenmeli, matematik öğrenmeli, coğrafya öğrenmeli, diye düşünüyor. Anneanne ise bilge bir yanıt veriyor:”…Onu ancak kendimiz gibi yapabiliriz ve biz hiçbir şeyiz. Ona kendisi olması için bir fırsat ver.”
“Bir meşe tohumuna ağaç olmayı öğretemezsin, uygun koşullar verildiğinde meşe tohumu serpilip ağaç olacaktır. Çocuk da kendi yetenekleri ve potansiyelleri doğrultusunda kendisi olacaktır” (Karen Horney)
Çocukların doğalarındaki potansiyeller, yetenekler 5-6 yaşlarında fark edilir. Bazısı hoplayıp zıplamayı fazlaca sever, müziğe daha duyarlıdır ya da resim yapmayı eğlenceli bulur; bazısı arkadaşları ile oyun kurmayı onları organize etmeyi sever; bazısı teknik şeylere meraklıdır, legolardan şehirler kurar; bazısı uzaya meraklıdır, yıldızları izler, galaksilere seyahat eder ya da dinozorlar hakkında sorular sorar, kimisi doğaya tutkundur, sokakta gördüğü kedileri, köpekleri sever, sizin korktuğunuz bir canlıyla çok rahat iletişim kurar.
Çocuğun kendi doğasını yok saymak ebeveynler ya da eğitimciler olarak olmadığı kişi olmaya zorlamak nasıl ki sizin de istemediğiniz bir şey ise yaşamınızda onun da direnç gösterdiği bir şey olacaktır. Belki söz dinleyen, uslu mu uslu bir çocuk olacak, sizin başarı kriterleriniz için çok başarılı olacaktır; bununla birlikte kendi doğasından uzaklaşacak, olmadığı bir kişiyi oynamaya başlayacaktır. Çocuk artık oyuncakları ile değil kendisine verilmiş onun da kabul ettiği onayladığı rolleri oynamaya başlayacaktır. Bu hep böyle sürecek midir? Ne zamana kadar? Kendini hatırlayıncaya kadar… Bir gün gelecek fark edecek kişi, içindeki uykuda bekleyen ejderhayı, cevheri. Kendim olmak istiyorum, artık olmadığım kişi olmayı bırakıyor ve kendim oluyorum, diyecektir.
Anahtar o zaman, çocuğun özünü gerçekleştirmesine fırsat vermemiz; ancak o zaman mutlu, sağlıklı, kendisi için toplum için tüm insanlık için en sağlıklı bireyin var olmasına katkı sağlamış oluruz. Bunun için başlangıcımız da aslında yine kendimize dönüp bakmak. O zaman bir çocuğun gözlerindeki pırıltıyı farkedebiliriz.
