Eğitim mi, eğitimci mi? Öncelikle belki de tüm bireyleri düşündüren bu konuya dair fikirlerimi paylaşmakla başlıyorum işe…
Her bireyin eğitim-öğretim hayatında yaşadığı zorluklar farklıdır. Kimi birey yani terimsel olarak kullanırsak özneyi, “öğrenci”, eğitimin niteliğine eğitimcinin niteliğinden daha çok önem verir. Bu yapıdaki bireyler hayatlarının her alanında sadece yapılan işe bakıp, neden-sonuç çerçevesini anlayabilecek kadar bilgiye sahip olmayı yeğler. Karşılarında bulunan bireylerden kolay etkilenmez, sadece sonuca odaklı bir çalışma gerçekleştirmiş olurlar…
Buna karşılık, diğer grup bireyler, eğitimden daha çok eğitimciye önem verirler. Bu bireylere göre, eğitmen, eğitimi güzelleştirir yahut işin içinden çıkılmaz hale getirir… Bu şekilde düşünen bireyler genelde, sonuç odaklı değil, ellerindeki niteliğin farkında olup olmadıklarına karşı bir tutum içerisinde bulunur. Ben bu konudaki görüşlerimi sizlere şu şekilde aktarmayı düşünüyorum… Öncelikle; alınan herhangi bir eğitimin niteliği elbette önemlidir. Eğitim sadece okulda gerçekleşmez. Hayat boyu öğrenilen her şey birer eğitimdir. Buna karşılık, eğitimi veren eğitimcinin de kendi bilgi birikimlerine olan güveni, günlük hayattan örnekleri, neden sonuç içerisinde ikna etme davranışları ve her şeyden öte, doğruyu ve gerçeği gösterme çabaları elbette bu işin olmazsa olmazlarındandır…
Kendim de şu anda bu işin içinde yer aldığım için “öğrencilik” unvanımı kullanıp, olaya bir de genel öğrenci bakışıyla yaklaşmak istiyorum… Öğrenciye göre eğitim mi, eğitimci mi diye sorarsanız eğer, çoğunluk eğitimci cevabını verecektir. Karşımızda bulunan bireylere duyduğumuz saygı, güven ve minnet duygusu olmazsa, eğitimin niteliğinin kalmayacağı kanısındayım… Bu konuda da kendimi oldukça şanslı görüyorum bir öğrenci olarak… Her şeyden öte; hayatımın her anlamında iyi/kötü eğitim ve eğitimcilerle vakit geçirdim. Kimisi mesleğinin zirve noktasındayken, kimisi mesleğine dair mutluluk duymadığı için, bunu eğitimi alan bireylere de aktaramıyordu…
Hayır, hayır kötü örnek, örnek değildir diyenleriniz olabilir. Doğrudur da. Benim burada anlatmaya çalıştığım olay; kendi mesleğini seven eğitimcilerin, sevmeyen eğitimcilere göre hayatta çok daha başarılı olduğu gerçeğini bir kez daha gözler önüne sermektir… Örneğin; şimdiye kadar birçok “kaliteli” öğretmenle çalıştım… Hepsi, mesleğine saygı duyan, insanlara yeni bir şeyler öğretmeyi ilke edinen insanlardı… Sanırım ilkokuldan kalma alışkanlığım bu şekilde beni ileriye taşıdı… Çok iyi bir ilkokul öğretmenine denk geldiğim andan bu yana, tanıdığım çoğu öğretmenim, bu işe kendini vermiş insanlardı… Derken, lisede karşılaştığım birbirinden değerli öğretmenlerle, harika verimli zamanlar geçirdik. Eğitimcinin kaliteli oluşu, eğitimi de kaliteli olmaya sürüklüyor adeta… Yine üniversitede yani şu anda, kaliteli öğretmenlerle çalışıyor oluşum yine eğitimimin de kaliteli oluşu nedenini doğuruyor…
Ben şu ana kadar olan eğitim hayatımda “kaliteli” öğretmenlerle çalışmanın sizi, inanılmaz mertebelere ulaştırdığını ve kaliteli bir eğitimle doğru orantılı olarak kaliteli bir yaşam için elinizden gelen her şeyi yapmanızı önererek sonlandırıyorum yazımı… “Eğitim mi, eğitimci mi daha etkin hayatımızda?”yı düşünürken lütfen siz de her iki konuyu da ölçüp, tartıp daha sonra size hangisinin uygun olduğunu bulup, hayatınızı ve hedeflerini geliştirmek adına, bu anlamda bir çalışma gerçekleştirin…
