Ben Bir Kadınım

Ben bir kadınım; saklayamam göğüslerimi. Kıvrımlarım, Tanrı’nın bana verdiği özelliklerdendir; istesem de değiştiremem vücudumun şeklini… Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…

kadına şiddet kadınım

Bir kadın olsam da; öyle bakma bana. Cinsiyetsiz görmeye çalış benliğimi. Bedenim; fikirlerimin önüne geçmesin hiçbir zaman. Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…

Senin olduğu kadar benim de hakkım sokaklarda yürümek. Caddeler, sokaklar, bu kaldırımlar yalnızca senin mi sanıyorsun? Benim de izim olmalı her sokak taşında. Yaşamın içinde izim olması gerektiği gibi, bu yollarda benim de ayak izlerim olmalı seninkilerin yanında… Ne olur; bir kez insan olarak bak… Ve gel birlikte yürüyelim bu hayatın yollarında…


Giydiğim kıyafetler sana tahrik edici gelmesin. Özgürlüğüme müdahale etmeye çalışma asla. Senin olduğu kadar benim de hakkım yakışanı giymek. Seni de büyüten anne bir kadın, tıpkı ben gibi… Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…

Parfüm sürmem seni başka yerlere götürmesin. Güzel kokmak, senin olduğu kadar benim de hakkım… Renkli makyajım, sana farklı gelmesin. Yaşama biraz renk katabilmek tek amacım. Sen önce dudaklarımı görme benim. Düşüncelerime dalmaya çalış bedenimden önce. Ben de kadın değil miyim tıpkı ablan gibi?.. Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…

Benim üzerimde hak iddia etmeye kalkma sakın. Senin olduğu kadar benim de var haklarım. Birlikte yaratılmış olmamız bir tesadüf olamaz. En az sen kadar, bu yaşamda ben de varım… Birlikte yol almalıyız hayat denen oyunda. Ne olur cinsiyetsiz görmeye çalış sana uzanan eli… Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…


Yan yana yürüyebilmeliyiz caddelerde. Kol kola şarkılar söyleyebilmeliyiz… Her platformu birlikte paylaşabilmeliyiz. Hatta can dostu bile olabilmeliyiz. Birlikte eğitmeliyiz beyinlerimizi… Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…

Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni

Benim de hayallerim var tıpkı sen gibi. Geleceğe dair umutlarım, beklentilerim. Sen bunlara darbe vurma ne olur. Bana yoldaş olmaya çalış. Gözlerin gözlerimin içine baksın her zaman. Bakmaktan öte görsün benim düşlerimi. Ben bir kadınım; ama sen önce insan olarak gör beni…

Benim adım Özgecan…

şiddetTaptaze bir canım ben; adım Özgecan… Bana uzanmadan kirli ellerin; yaşıyordum yaşamın saf yüzünü. Sen, beyninin saplantılarında katlettin beni… Yalnızca beni değil; ailemi, düşlerimi, geleceğimi… Ben acıyorum. Yaralıyım; kanıyorum… Aldığım darbeler ile verdim son nefesimi. Ölen ben değildim ama yalnızca. Ölen bir toplumdu sessiz sedasız… Annemdi, babamdı, kardeşimdi. Senin annen, baban ve kardeşlerin. Hepimizin ölümüne sebep oldun sen. Anlık keyfinin bedelini, tüm ülke ödüyor şimdi.

Benim adım Özgecan. Ben değildim yalnızca ölen… Tüm insanlık öldü benim bedenimde. Bir anne ağladı, bin anne eşlik etti. Bir baba yandı, bin baba acısını duydu…


Benim adım Özgecan… Ben değilim yalnızca ölen!..


Sibel İlgör
Yağmurlu bir Nisan gecesinde, umutla doğdu dünyaya... Bilginin asla yeterli olmayacağına inandı hep. Bir adım ötesi mutlaka vardı. Ve o; öteye geçmek için her zaman çabaladı... Gerçeğin ne olduğunu hala arıyor... Edindiği hiçbir gerçek, ona yeterli gelmiyor. Bu noktada; okuyor, yazıyor... Okur yazarlık en baş ilkesi... Ve varoluşunda; okunmadan ve üzerine düşünülmeden yazılan hiçbir cümlenin, güçlü olmayacağını düşünüyor!