Arkadaşımın müdürüm olmasının ardından o gün ekstra bir otorite ispatı çabasına girişmesi ve ben dahil tüm altındakilere baskıcı bir yaklaşım sergilemesi sebebiyle ego içimde zıpır zıpır zıplamaya başladı.
Yeniden iş hayatına başlarken egomun tüm beni aşağı çekme çabalarına karşı, düzenli olarak pozitif cümle bulmak ve olumlu tarafta kalarak istediğim şartlara çok yakın bir iş elde ettim. Evrene doğru mesajı doğru ruh hali ile gönderdiğimizde ve bu istikrarı koruduğumuz sürece şartların da istediğimiz düzeyde devam edeceğini artık biliyoruz. Evrenin çalışma prensibi bu şekilde işliyor ve çok nadir anlarda tamamıyla işleyişini tüm kalbimizle anlayabiliyoruz.
Çoğunlukla başımıza gelen ise… Benim bir çarşamba günü yaşadığım sıkıntılı iş saatleri ve gün sonunda içimde biriken olumsuzluk gibi şeylerdir. Eğer kendi işinizin patronu değilseniz, bir veya birden fazla üstünüz olduğu zaman onlara karşı sorumluluklarınızın baskısı sizi ara sıra bunaltabilir.
Bunun dışında yönetici koltuğunda oturan kişinin hırçın, anlayışsız ve sinirli davranışları varsa ve gün boyu size muamelesi onur kırıcı bir hal almışsa, o gününüz ekstra yoğun ve sinir bozucu geçebilir.
Ego ile sınav
Benim başıma bu şu şekilde geldi:
İşi bulmamda yardımcı olan arkadaşım terfi aldı ve benim müdürüm oldu. Buraya kadar her şey tamam; zira ilan edilmeden önce de öyle bir algılamamız vardı. Fakat o gün ekstra bir otorite ispatı çabasına girişmesi ve ben dahil tüm altındakilere baskıcı bir yaklaşım sergilemesi sebebiyle egom içimde zıpır zıpır zıplamaya başladı.
Normal bir zamanda olsa, kenara çekip kendine gelmesini ve insanları onur kırıcı şekilde azarlamaması gerektiğini söyleyebilecekken o gün susup kendisinden uzak durmayı tercih ettim. Arkadaşlığımı böyle bir şeyden bitirecek bir insan değilim (yapı gereği kimseye küsemiyorum da ayrıca), ama iş dışında da samimiyet mesafesi koyması ağrıma gitti doğrusu.
Daha önce arkadaşlık ve insan ilişkilerinde insanlara ağırdan almaları ve sabretmeleri konusunda salık verdiğim zamanları hatırladıkça şu an bu çatışmayı egom için bir terbiye sınavı olarak görmeye çalışıyorum. Nasıl yapacağımı bilemiyorum ama işaretleri izleyerek devam etmem, işaretler için de ne istediğimi bilmem gerek.
Zaman geçiyor ve egonun zamandan bağımsız fısıltılarına doğru cümleler ile yanıt vermeye çalışıyorum.
Bu sınav her zamankinden çetin…
