Birçok yazılım ve uygulama ve birçok sosyal ağ internet üzerinde ve internet bu bağımlılık durumunun bel kemiği! Sanki evde internet olmadığında evde ekmek ve su yokmuş gibi hissediliyor artık. Niçin önemsenmeyen tehlike? Çünkü her zaman gözlerimizin önünde!
İnternet ve teknoloji bağımlılığı niçin önemsenmiyor?
İnsan her zaman gördüğünü göremez. Çünkü alışıktır ona ve alışık olunanlar normalleşir. Görünüşte herkes her şeyi önemsiyor ama aslında çoğu insan birçok şeyi önemsemiyor. Birçok şeye değer vermiyor ve birçok tehlikenin farkında değil.
Dün tuhaf karşılananlar çoktan bugünün normalleri oldular bile ve dün teknoloji bize hizmet ederken bugün bizler teknolojinin köleleri olduk. Teknoloji bağımlılığı konumuz ve en muzdarip kesim ise maalesef gençler. Gençlerin bu bağımlılıkla bir hayat sürmesi, yetişkinlerinde giderek onlar gibi teknoloji bağımlısı olmaya başladığı bir süreçte engellenemiyor.
Sabah kalkıldığında ilk olarak cep telefonu ele alınıyor ve gece yatarken de en son cep telefonu elden bırakılıyorsa ve gün içinde en çok vakit cep telefonu ile geçiriliyorsa ve o cep telefonu dünyanın en değerli hazinesi olarak görülüyorsa burada ciddi bir sorun var demektir.
Ayrıca zaten yan yana oturduğu arkadaşı ile cep telefonundan mesajlaşan bir gençlik var ise karşımızda ve iletişimi mesaj yazmaktan ibaret zannedenler, sohbeti ve muhabbeti bilmeyenler, telefonsuz on dakika bile geçiremeyip bir eksiklik hissedenler ve teknolojiyi sadece mesaj ve telefon görüşmesi zannedenler var ise durum gerçekten vahimdir.
Makinelerin insanlığı köleleştirdiği bir dünyaya giriyoruz
Tüm enerji sistemleri bir anda çökse asıl hasarı makineler değil insanlar yaşayacakmış gibi. Mesajlaşamadığı için! Diğer hayati kullanım alanları önemli değil çünkü bağımlıların gözünde ve bağımlılar bunun farkında değil. Bağımlılığın ilk dışa vurumu zaten inkâr değimlidir?
Teknolojiye asla karşı değilim. Gereklidir ve faydalıdır. Teknolojinin doğru kullanılmasından yanayım ve bağımlılığa dönüşmemesi için önleyici tedbirlerin alınması gerektiğine inanıyorum. Kötüye ve kötü kullanımına engel olunmasıdır düşüncem. İnternetin de teknoloji bağımlılığı üzerinde çok önemli bir yeri var. Birçok yazılım ve uygulama ve birçok sosyal ağ internet üzerinde ve internet bu bağımlılık durumunun bel kemiği! Sanki evde internet olmadığında evde ekmek ve su yokmuş gibi hissediliyor artık.
Ne yazık ki gençlerimizi artık aileleri eğitmiyor, eğitim işini internet siteleri, sosyal ağlar ve televizyon dizileri gibi diğer unsurlar ele almış durumda. Aileler de bunların bir kısmına ya da tamamına bağlı bir hayat sürdüğü için ortada bir sorun görmüyorlar ve günümüzde ne erkek egemen toplum var ne de kadın egemen, şimdi çocuk ve genç egemen bir topluma dönüşmüş durumdayız.
Anne babalar bir taraftan ben yaşayamadım çocuklarım yaşasın diye düşünürken özgürlük ve diğer kavramların uygulama standardının ölçüsünü kaçırmış durumdalar. Tüm bunlar çocuklar için düşünülürken nedense artık aile terbiyesi kavramı üzerinde durulmuyor ve çocuk ve gençlerin her isteği neredeyse kayıtsız şartsız yerine getirilmeye çalışılıyor.
Bu durumda ise terbiye almamış ve aşırı şımartılmış ve anne babalarını kullanan bir nesil ortaya çıkmış oluyor. Çocuğunu, evladını sevmeyi anne ve babalar yanlış yorumladığı içindir ki çocuklarının peşinde sürüklenen ve onların kurallarına tabi olmuş olan fertlere dönüşüyorlar. Bu durumda da görseler bile onların bağımlılıklarını engelleyemiyorlar. Çükü anne babalar çocuklarını seven, gözeten ve onları koruyup yetiştiren ve terbiye veren durumundan çıkıp çocuklarının bağımlısı olduklarından dolayı neredeyse çözülemez bir duruma dönüştü artık aile yapıları.
Ailede rollerin saptırıldığı günden beri bu şekilde olageldi her şey!
Anne ve babaya önce çocuklarınızla arkadaş olun dendi. Bu ilk kandırmacaydı. Anne baba, anne baba olmalıdır. Çocuklarının ömür boyu birçok arkadaşı olacak zaten ama anne ve babası bir defa oluyor. Onlar da gerçek rollerini yaşamazlarsa eğer çocuk annesiz ve babasız kalıyor. Bu durumda da eğitim işi aile dışı yapılara ve internet site ve sayfalarına ve dizilere kalmış oluyor.
Sorunun çapraz ve çapraşık halleri iç içe geçmiş durumda yaşanan bir sürece biz sadece bir makale ile ışık tutmak istedim. Umulur ki toplumsal çabamız önemsenir ve bir fayda sağlar toplumun kendisine ve umulur ki aile yapıları en doğru ve sağlam bir şekilde yeniden varlık bulur! Telaşımız hala yerinde olduğuna göre demek ki biz de gerçekten ümit ediyoruz.
