Kimileri aşktan sevdadan beslenir ben yalnızlıktan, kimileri umuttan yeniden doğar ben acıdan. Kimileri geleceği düşler ben geçmişi özlerim. Buradayım ama değilim.
İnce uzun bacakların var, tenin desen alabildiğine bronz, alabildiğine esmer. Güçlüsün amenna, başım gözüm üstüne. Bir yaz güneşini götürürsün her gittiğin yere. Bir gülüşsün çoğu zaman, keskin bir bakış… Ama en çok da hayalsin çok uzaklarda olan. Bir gecekonduda çalınan Mozart gibisin. O kadar gerçeksin ki, ve bir o kadar umut. Tıpkı doğduğun o yer gibisin. Bir kere duyanın asla unutamayacağı türdendir teninin kokusu. Gelir ara ara burnuma hatırlatır kendini. Eski günler çalar kapımı, sokak araları, sümüklü çocuklar, film kiraladığımız o dükkan. Şehrin tepelerinde, uçurum kenarlarında otururken anlattığın hayallerin gelir aklıma, kendine inanışın. En çok sen hak edersin yüksekleri bilirim, hamurunda var ne de olsa. Benim için sen, aşkın ilk halisin, çocuk hali, güzel hali, ben hali.
İnsanın içinde nice sevgiler varmış dolanıp duran, bekleyip coşan gelip yok olan. Senin sevgin de öyle ara ara gelir çok kalmaz hatırlatır kendini. Vurur geçer zaman zaman.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Özdemir Asaf
Hayat sana güller açsın isterim, kırmızı balonlar getirsin, tutsun en güzel köşesine oturtsun. Sen şatafatı seversin bilirim. Sesin aklımda, “s” harfini ara ara yutuşun, kelimelerin altını çizişin. Bugün de seni özledim bilmelisin, beni omuzlarına alışını, birlikte izlediğimiz filmleri, sokaklarda attığımız çığlıkları, aynı adamı dost edinişimizi. İçindeki ışığı özledim, siyah siyah parıldayan yakıp geçen gözlerini.
Bir tarihsin bende başka birine dönüşmenin tarihi. Ve başka birisin artık, başını kaldırdığın gökyüzü başka, sabahları yürüdüğün sokaklar başka, giydiğin giysiler başka, gülümsediğin insanlar başka. Başka birisin artık, hayatta seviye atlayanlardansın. Uzaktan görüyorum seni artık olmak istediğin kişisin. Anlattığın masalı yaşar gibisin.
Sen benim en güzel ayrılık hikayemsin, bilmelisin. Açtığın yarayı hala hatırlarım. Ne de olsa ilk aşkımsın…
Kimileri aşktan sevdadan beslenir ben yalnızlıktan, kimileri umuttan yeniden doğar ben acıdan. Kimileri geleceği düşler ben geçmişi özlerim. Buradayım ama değilim. Sol yanım çok uzaklarda, yaralarını hatırlatır durur kendine unutmamak için. Herkes ne kadar aşıksa mutluluğa ben de öyle aşığım yaralarıma… Tutkuyla…
