90’lı yıllarda teknolojik gelişmeler adına yokluktan varlığa geçiş dönemini yaşayan bir nesil 2000’lerin teknolojisiyle anne babalığı yaşıyor. Bu değişim kuşak farklılığını da belirgin bir biçimde ortaya çıkarıyor. Hatta Y ve Z kuşağı ayrımı yapılmakla kalmayıp, akademik alanda araştırmalar, teknolojinin içinde doğanlara yerli; sonradan kullananlara göçmen olarak adlandırıyor. Peki günümüzün teknoloji göçmeni anne babalar yerli çocuklarına nasıl bir ebeveynlik sunuyor?
Eğlence anlayışı bakımından hala 90’ların hit parçalarını dinleyerek coşan bir nesil ile youtuberları izleyerek vakit geçiren Z kuşağının aralarında bu türden bir ayrım en temel örneği sunuyor. Çünkü anne babaların geneli çocuklarının internette boş zamanlarını geçirdikleri kişileri tanımıyor ya da içerik hakkında bir fikirleri bulunmuyor. Çocukları ile bu türden bir kopukluk aile içinde derin bir iletişimsizliğe kadar gidebiliyor. Bu da çocuğu daha yalnız, mutsuz ya da amaçsız bir birey haline getirebiliyor.
Teknolojinin nimetlerinden, zamanında çocuğu yemek yesin ya da oyalansın diye tabletlerden yararlanan anne babalar çocuklarının hayal dünyasına büyük bir darbe vuruyorlar. “Sıkılmak” kelimesini depresyonla eş tutuyorlar. Oysa sıkılmak en basit çözüm önerilerini sunan bir eylem. Çünkü kendini tanımana ve gelişmene olanak sunan zaman yaratıyor.
Anne babalar, internetin olumlu katkısını, çocuklarının dünyayla bağlantı kurarken kendilerini geliştirmesine yarayacak olumlu içeriklerle etkileşimde bulunması için:
- Çocuğunuzun tabletle geçireceği süreleri siz belirleyin.
- İzlediği videoları, oynadığı oyunları bilin gerekiyorsa beraber izleyip, oynayın.
- Akşam yemeklerini beraber yemeye sohbet ortamı oluşturmaya gayret edin.
- Beraber kitap okuma saatleri belirleyin.
Unutmayın çocuğunuz en çok sizinle vakit geçirirse size bağlanır, tablet ya da bilgisayarla geçirirse onlara bağlanır.
