Safiye İnci bizim eğitim ve piyasa sistemimizin insani çıktısı ve bir tezahürüdür.
Safiye’yi savunmak mümkün değil elbette… Yaptığı davranış yenilir yutulur cinsten değil. Tam anlamıyla “terbiyesizce”, “kendini bilmezce” ve daha kötüsü bu ülkenin hak etmeyeceği şekilde sakilce.
Ülkede normal ve sağlıklı herkesin eleştirmesi, kızması ve asla kabul etmemesi gereken bir davranışa imza atıp belki de bir “kahraman” olmak isteyen ve kendince küçük bir destan yazmak isteyen genç bir kadınımız Safiye.
Lakin öte yandan Safiye, kendisine öğretileni, kendisinden bekleneni gerçekleştiren, bunu da atmosfer gereği cesurca ve fütursuzca dışa vuran bir kızımız, evladımız ve kardeşimiz.
Safiye İnci’yi tutuklayan sistem, Safiye bu hale gelirken ve getirilirken neredeydi?
Muhtemeldir ki Safiye’yi tutukluluğa götüren şey Atatürk’e hakaret edişindeki seviye düşüklüğü olsa gerek… Çünkü Atatürk’e hakaretin nitelik ve içerik olarak daha beterini o kadar çok yaşadı ki bu toplum ve bu ülke.
Meselenin bir diğer boyutu da Safiye’nin böyle bir kadın olması da tutuklanması da aynı toplumun, aynı ülkenin ve aynı sistemin ironik bir çelişkisidir.
Aslına bakarsanız Safiye İnci pek de yalnız değildir.
Safiye İnci’yi içten içe destekleyen, alkışlayan ve korkmasalar hakkında kampanyalar başlatacak yüz binlerce kişi yok mudur?
Safiye yalnızca feyz aldığı ve edindiği cesaret ile kendisine empoze edilen düşüncelerini sergileme davranışını gerçekleştirmiş on binlerce yeni nesil genç kişiden sadece birisidir.
Safiye İnce kendi kendine Atatürk’e söven bir kadın olmadı. Hatta Atatürk’e neden sövmesi gerektiğini bilinçli bir şekilde açıklayabilecek ve kendince savunabilecek bir kadın da değildir.
Safiye tam olarak bizim istediğimiz bir insan tipi ürünümüzdür.
Safiye İnci bizim eğitim ve piyasa sistemimizin insani çıktısı ve bir tezahürüdür.
Alın şimdi bu insan çıktısını ülkenin ve halkın geleceği, gelişimi ve refahı için tepe tepe kullanın…
Mesele Safiye meselesi değildir.
Mesele Safiyelerin varlığı da değildir.
Mesele ülkesinin kurtuluş ve kuruluş tarihine ihaneti ve düşmanlığı ideolojik boyutlara taşıyan bunu bir hayat amacı haline getirerek “iktidar” ile ilişkilendirme ve dönüştürme meselesidir.
Evet…. Safiye kişi olarak edepsizlik yapmıştır.
Peki bu edepsizliğe neden olanları ne yapacağız ve nereye koyacağız?
Bu edepsizliğin farklı tür ve çeşitlerini on yıllardır değişik ortam ve mekanlarda görüyor, okuyor ve yaşıyoruz. Atatürk’e hakareti nitelikli hakaret, niteliksiz hakaret diye ikiye mi ayırmak gerekiyor yoksa? Yoksa daha çok Atatürk’e hakareti değil de hakaretin niteliği ile mi ilgiliyiz?
Özetle Safiye’ye yazık… Safiye’lere yazık.. Hem de çok yazık…
