Hangi kupa, hangi galibiyet daha önemli olabilir ki Ömer Asaf’ın gülücüklerinden? Hangi başarı mutluluk verir ki küçük Ömer’in gülüşleri kadar?
Dostlar arasında bir konuşmada, yüksek tirajlı bir gazete köşesinde, hemen hemen her yerde toplumumuzu eleştiririz aslında. Unutkanlığımızdan dem vururız… Çabuk unuttuğumuzu, kimi zaman yeteri kadar ilgi göstermediğimizi ya da umursamadığımızı anlatıp dururuz. En sarsıcı depremlerden bir ay sonra kahvehane köşelerinde rastlayabilirsiniz bu anlattığım duruma. Tabi eğer hatırlayan kalırsa…
Deprem, suçsuz bir çocuğun öldürülmesi, maden kazası… Olaydan ilk bir hafta sonra tüm basınımız üzerine eğilir. Ya sonra? Unutulur! O ilk bir hafta gösterilen hassasiyet, yerini ‘sıradanlaşmış olaylar’ düşüncesine bırakır.
“Babama ‘Galatasaray’ın maçı var’ dersek madenden çıkar…”
Ermenek’teki maden kazası da böyleydi. Yalnız, unutulmayan biri vardı… 18 maden işçisinden biri olan Mehmet Özcan’ın oğlu, “Babama ‘Galatasaray’ın maçı var’ dersek madenden çıkar” diyerek yüreklerimizi sızlatmıştı. 5 Yaşındaki Ömer Asaf’a aitti bu sözler. Babasıyla en büyük tutkularıydı Galatasaray. Baba oğul Galatasaray aşkıyla yanıp tutuşurlardı. Ömer’in bu sözleri de Galatasaray’a bağlılıklarını gözler önüne seriyordu zaten…
Bu hafta sonu, şapka çıkartılacak bir hareket yaptı Galatasaray takımı. Ömer Asaf’ı, o minik aslanı, yürekli aslanı unutmadı. Onu ve ailesini, Konya’daki maça getirdi. Oyuncuların bulunduğu otelde konuk ettiler küçük Ömer’i. Belki babasının acısını asla silemeyecekleri Ömer’in yüreğinden fakat mutluluğu okunuyordu gözlerinden. Hayalini kurduğu, hayran olduğu oyuncularla, onun gözünden kahramanlarla, fotoğraf çektirdi. Hepsiyle teker teker kucaklaştı. İmzalı formalarını aldı. Konya karşısında Galatasaray’ın uğuru oldu, 5 gollü galibiyet de Ömer’e hediye oldu. Bir de pankart aslıydı tribünlerde “Baban gelmese de biz yanındayız Ömer Asaf “ Ömer bu pankartı okuyamıyordu belki fakat hayallerinin takımıyla olmak, kahramanlarıyla buluşmak onu bir hayli mutlu etmişti.
Galatasaray, renklerin ötesinde bir sosyal sorumluluk projesine imza attı bu hafta. Hangi kupa, hangi galibiyet daha önemli olabilir ki Ömer Asaf’ın gülücüklerinden? Hangi başarı mutluluk verir ki Ömer’in mutluluğu kadar? Futbolumuzun belki de toplumumuzun üzerinde gezen kara bulutlara aldırmayarak, tüm kaosu bir yana iterek Ömer Asaf’ı kucaklayan Galatasaray’ı taraflı tarafsız herkes kutladı bu hafta. Futbolun, bir çocuğun kahkahalarına sebep olabilecek oyun olduğunu anlattı. Futbolun birleştirici gücünü, şiddetten beslenmediğini ve güzelliklerini gözler önüne serdi.
Bir çocuğun, maden kazasında babasını kaybeden bir çocuğun acısını paylaştı bu hafta Galatasaray takımı. Kazanılacak tüm kupalardan daha büyük bir kupa kaldırdı elleriyle gökyüzüne. Sarı kırmızılılar, Ömer Asaf’ı kucakladı… Tebrikler, teşekkürler bu güzel işte kimin emeği varsa… Alınlarından öpülecek insanların çoğalması, futbolun, bir çocuğun gülüşlerine neden olan yanının görülebilmesi dileğimle…
