Çocuk yetiştirmek sanattır.
Tavuk yetiştirirken bile kitaba bakıyoruz. Çocuk yetiştirirken uzun zaman uğraşılmış,doğruluğu kanıtlanmış ve zamanla hatalardan arınmış yöntemlere neden daha fazla önem vermeyelim.
İnsan canlı bir organizma, sen bakmasan da o kendi kendine büyüyor zaten. Burada önemli olan duygusal ve psikolojik destek ve tabii ki eğitim.
Bakıcılar sadece çocuğunuz temel ihtiyaçlarını giderebilirler (yemek,uyku,tuvalet gibi).
Kimimiz işyerinde gün boyu onlarla telefonda hasret giderir.
Tüm bunlardan sıyrılıp kendimize ve ailemize vakit ayırmak hoş olurdu değil mi?
Yüzünüzdeki gülümsemeyi görür gibiyim. Düşüncesi bile insanı rahatlatıyor.
Çocuk için ebeveyn psikolojisinin sağlam olması gerek.Kafaca olgun, kendine güvenen, hayata geniş gözlerle bakan bireylerin çocukları da kendine güvenen, bilinci açık,mantıklı insanlar olarak yetişirler.
Tersi olursa; düşünün bi kere okulu yeni bitirmiş, hayatı tanımayan, henüz daha kendi karakteri oturmamış gençlerimiz evleniyorlar. Henüz hayatın tadını çıkaramadan, tek başına zaman geçirmenin tadını anlayamadan evdeki çocuk pozisyonundan birden olgun insan statüsüne geçiveriyorsunuz da herşeyin sorumluluğu size geçiveriyor ve ardından bocalama dönemi, üzüntü ve idaresizlik.
İşte bu yüzden diyorum ki çocuk yetiştirmek bir sanattır.
Ebeveynlik
Gelelim bu işin bence nasıl yapılacağına;
Çocukları serbest bırakmalı her duruma müdahale etmemeli.
Bırakın koşsun, düşsün, konuşsun susturmayın ancak elini de üzerinden çekmeyin. Ona hissettirmeden gerekli yerlerde ufak dokunuşlarla yardım edebilirsiniz mesela.
Kendi başına idare edebilsin ki özgüveni gelişsin.
Unutmayın yaptığı küçük şeyler ona göre çok önemli
Resim mesela ya da şarkı söylemek, gördüğü bir hayvan ona göre önemli. Dolayısıyla bunu bizimle paylaşmak istemesi sorular sorması doğal. Biz de buna göre davranmalı baştan savmadan büyük insanla konuşur gibi konuşmalıyız. Biz de onun gibi konuşursak kendisinin normal konuştuğunu düşünebilir.Yapmak istediği bir şey olur yada bir yere gitmek isterse hemen önünü kapatmamalı.
Çocuğunuzun yapabileceğine önce siz inanın..
Düşünmesini sağlayan sorular sorun. Zeka geliştirici oyuncaklardan faydalanabilirsiniz. Hayal gücü insana hayatta pratik çözümler buldurur, farklı düşünürsün. Böylece problemleri de çözmende kolaylık sağlar.
Spor yaptırın.
Ağlamadan konuşarak istek veya sıkıntısını anlatabilmesi önemli. Ağlamanın çözüm getirmediğini bilsin.
Sorumluluk verin; görevini tamamlamasını sağlayın. Bu hem okul hem de aile ve sosyal hayatta edinilmesi gereken bir özellik.
Dinleyin,anlayın,çözüm bulun.Sıkıntılar her daim olacaktır.Bunların altında ezilmesin,ezsinler.
Kendi başına idare etmesini öğretin, siz yokmuş gibi; görevler vererek bunları gerçekleştirmesini sağlayın.
Ebeveynlik Zor İş
Çocuğunuzun kimseye muhtaç olmadan kendi ihtiyaçlarını karşılaması güzel olmaz mı?
Son olarak çocukların bizim olması onların sahipleri olduğumuz anlamına gelmediğini hatırlayın.
Onlar ne yaşlılıkta bakıcılar ne de istenileni zorla da olsa yaptırılan köleler.
Onlar ailemizin en küçük üyeleri hayatımıza renk katan bizim hayat notlarımız, neşe kaynaklarımız.
Biz nasılsak onlar da öyle, sadece belli bir yaşa kadar bakıma ihtiyaçları var o kadar.
