Çarpım tablosu ile başlamıştı her şey… Sıfır ile başlayıp sonrasında türev, integrale kadar uzanan; ucu bucağı bitmeyen bir okyanus, matematik. Sadece ‘matematik’ kelimesini duymak bile strese sokabiliyor, sonuçta ülke olarak başarılı sayılmadığımız ve ilgimizi çekmeyen bir başka alan da matematik olmuştur.
Sokaktan birini çevirip ‘matematik’ hakkında ne düşündüğünü sorduğunuzda alacağınız cevap çoğunlukla aynı; matematik anlaşılması güç, zor, karmaşık bir ders. Hatta bazıları o kadar soğumuş olmalı ki matematiği öğrenmeyi, matematiğin kendisini bile gereksiz olarak niteleyebilir. Ama öyle olmadığını ve bu korkunun arkasındaki gerçek sebebinin başka yapılara bağlanabileceğini yeni çalışmayla biliyoruz.
Peki neden korkuyoruz?
Korku; hayatımızı şekillendiren ve bizi biz yapan en temel duygulardan. Kimi zaman insana güç ve cesaret kazandıran bu duygu kimi zaman da kişiyi zayıf ve güçsüz kılabilir. Korkunun kazanılmasında da çoğu özelliğin kazanılmasında olduğu gibi genetik ve çevre büyük bir rol alıyor.
Yaygın matematik korkusunun araştırılması yönündeki bilgiler korkunun sadece bulunduğu konumun rahatsız edici özelliklerinin oluşması değil aynı zamanda da kişilerin genetik olarak matematik yeteneğine sahip olmadıkları ve bu durumun korku duygusunun ortaya çıkarabileceği yönünde.
Journal of Child Psychology and Psychiatry dergisinde yayınlanan çalışmayı Ohio Üniversitesi bilim insanları yapmış, öğrencilerin okul başarılarını etkileyecek kadar önem taşıyan matematik korkusunun genlerle ilişkili olabileceği gözlemini ortaya koymuşlar.
Araştırmada, tek ve çift yumurta ikizlerinin değerlendirilmesiyle kişilerin matematiksel kognitif performansı ve anksiyete yatkınlığı araştırılıyor.
Matematik korkusunun tamamına genetik neden olmasa da %40 gibi büyük bir dilime sahip olduğu görülüyor. Bu korkunun çevre tarafından da aynı doğrultuya yönlendirilmesi gerçek korkuyu yaşamamıza neden oluyor. Ancak, çevresel etkenlerin (aile, ilgi alanları, arkadaşlar) ve eğitimin kalitesinin de çocukların matematik algısında rol oynadığını unutmamak gerekir.
Araştırmaya 216 tek yumurta ikizi ve 298 aynı cinsiyete sahip çift yumurta ikizi katılıyor. Korkunun şekillenmesinde genetik ile çevrenin etkisini tam olarak kıyaslayabilmek için denek olarak tek yumurta ikizleri ile çift yumurta ikizleri kullanılmış. Katılımcı çocuklar anasınıfından itibaren 9 ila 15 yaşlarına kadar takip ediliyor. Araştırmaya, bilginin öğrenilmesi veya pekiştirilmesini etkilediği için anksiyete de ekleniyor. Araştırmaya dahil olan tüm çocuklar matematik anksiyetesi, genel anksiyete, matematiksel problem çözme ve idrak yeteneklerini test edecek değerlendirmelere tabi tutulmuş ve ilgili sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirilerek çalışmanın sonuçları ortaya konmuş.
Çocukların matematiksel problemlerle karşılaştığında sahip olduğu genetik zemin ve o sırada yaşadığı anksiyetenin matematiğe karşı duygusunun ortaya çıkmasına neden olmuş.
Araştırmaya imza atan Stephen Petrill, ”Matematikten korkmaya genetik olarak yatkınsanız ve derslerde olumsuz hislere sahipseniz, öğrenmekte çok daha fazla zorluk çekersiniz.” ifadesini kullanıyor.
Sonuç olarak;
1) Sanki kötü bir genetiğe sahibiz ve bu da %40’ lık kısmı etkiliyor; sonuç başarısızlıkla sonuçlanıyor. Neden tam tersi olup da sağlam bir genetiğe sahip olduğumuzu düşünüp cepte hazır olan %40’ı kabullenemiyoruz?
2) Sürekli söylerim: ’’Kaderimizi değiştirmek mümkün değil ama şekillendirmek bizim elimizde.’O halde kazanmak sizin işiniz olmalı.
3) Ebeveynlerimizi seçme yetkimiz olmadığına göre %40’lık kısmı kabullenip ileriye bakmak gerekir. Başarı %60’ın içinde olabilir.
4) Ola ki seçme hakkımız olsaydı hangimiz vazgeçebilecekti ki anne-babasından?
5) Korkunç olan matematik değil, genetiğimiz!
Referanslar:
1) www.bilim.org/matematik-korkusu-genetik-sebeplerden-kaynaklaniyor/
2) www.sciencedaily.com/releases/2014/03/140317095843.htm
3) www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24611799
4) www.medicaldaily.com/are-you-afraid-mamatematikth-math-anxiety-may-be-your-genes-271583
5) Ali Nesin, Matematik ve Korku, Nesin Yayınevi / Popüler Bilim Dizisi, İstanbul, 2008
