Down sendromu: Aramızda bir sayı fark mı var?

21 Mart Down Sendromu farkındalık günü. Down sendromlu bireylerde 21’inci kromozom çiftinde fazladan bir kromozom olması sebebiyle normal gelişim gösteren bireylerden bir fazla yani 47 kromozom bulunuyor. Aramızdaki bir sayı fark, “fark” olmasın!

21 Mart Down sendromu farkındalık günü. Kromozom çiftinde fazladan bir kromozom olması sebebiyle aramızdaki bir sayı fark, "fark" olmasın!

Aramızda bir sayı fark mı var?

46 + 1 = 47
Sadece matematiksel bir işlem mi ?
Neyi ifade ediyor 47 sayısı?

Down sendromlu olarak ifade ettiğimiz bireylerde 21. Kromozom çiftinde fazladan bir kromozom olması sebebiyle normal gelişim gösteren bireylerden bir fazla yani 47 kromozom bulunur.


Bundan 4 yıl önce bir rehabilitasyon merkezinde eğitimci olarak çalışıyorum. Üniversiteden yeni mezunum ve ilk iş tecrübem. 3 Yaşında minik bir bebek oldu ilk öğrencim. “Yok” dedim “Bebekle çalışamam” “Hem ne öğretebilirim ki, küçücük bebek” dedim.

Bebeğin okulda ilk günü, ilk dersimiz… 45 dakika boyunca hiç susmadan ağladı. Çekik gözleri ağlarken çizgi halini almıştı. Dili hep dışarıda olduğu için sürekli salyası akıyordu.

Dersin sonunda istifa etmek istedim daha yolun çok başındayken… Sonra durdum, kendi kendimi telkin ettim, “Dur” dedim, “Hemen pes etme.”


Bebek bir ay boyunca her ders hiç durmadan ağladı. Yılmadım, devam ettim.

Bebeğin okulda ikinci ayı; Artık ağlamıyordu. Boncuk boncuk gözleri vardı. Nasıl da masum bakıyordu. Bir şey vardı bakışlarında. Hep bir şeyler anlatmaya çalışır gibiydi.

Bebeğin okulda ikinci senesi; Bebek 5 yaşındaydı. Çok büyük yol kat etti. Normal gelişim gösteren arkadaşlarıyla birlikte eğitim almaya başladı. Onlarla oyunlar oynuyor, bundan çok zevk alıyordu. Oyun hamurlarından meyveler yapıyor, evcilik oyunlarında arkadaşlarına ikram ediyordu. Misafirperverliği öğrendi. Legoları tek başına taşıyamayan arkadaşına yardım etmek istiyordu. Yardımseverliği öğrendi. Kendi ektiği çiçeği her gün hiç atlamadan suluyordu. Sorumluluk almayı öğrendi. En sevdiği çikolatasını arkadaşıyla paylaşıyordu. Paylaşmayı öğrendi. Down sendromlu arkadaşlarını görünce “Onlar bana benziyorlar” diyordu. Kendini tanıdı, farkındalığı öğrendi.
Öğrendikleriyle bana da çok şey öğretti. Sabrı öğretti, zoru görünce yılmamak gerektiğini öğretti. Güçlü olmayı öğretti. Zoru başarmanın tarif edilemez mutluluğunu yaşattı. Hayatımın dönüm noktasıydı belki de. İsteyince ve fırsat verilince neler başarabildiklerini kanıtladı.


İşte özel çocuklar konusundaki hassasiyetimin sebebi bu bebektir.

21 Mart onların günü, dilediklerince eğlensinler, gülsünler, oynasınlar. Yolda, sokakta kimse onlara garip bir yaratıkmış gibi bakmasın. Aramızdaki bir sayı farkın “fark” olmaması dileğiyle…