Bir ulusu ve toplumu tehlikeye düşürüp, tahrip edecek en büyük tehdit; nükleer saldırı veya olası çıkabilecek herhangi bir savaştan çok, bozgunculuk ve geçimsizlik fitiliyle nabzetmiş insanların fitne düşüncesiyle birbirini zehirlemiş olmasıdır.
İnsanı insan olduğu için sevmek
Allah kullarını tek bir zürriyetten yarattı. Kimseyi kimseden ne üstün, ne de aşağı.
Ama insanlar… İşte insanların bitip tükenmek bilmeyen hırsları, doyumsuzlukları onları asi kıldı. Allah Adem a.s ‘ı yarattı. Şeytan ve meleklere onun için secde etmelerini söyledi. Ama şeytan bu ya, ben topraktan üstünüm diyerek kendince bir ırkçılık çıkartıp, önce ateşiyle kendini sonrasında ise mekanını yaktı. Kendini diğerlerinden üstün görmeye çalışan insanlar da o kötü mahlukatın ateşinden nasibini aldı ve şimdi de hakikate karşı isyanda.
Bundandır savaşlar… Bundandır hırsla, öfkeyle, inançsızlıkla yoğrulmuş haykırışlar…
Şeytan bir ömür insanların içine her türlü kötülüğü serpiştirip, cehennemi onlarla (toprakla) dolduracağına dair and içip, Allah’a kafa tutmuşken, bizlerin kafa tutuşu, savaşı kime?
Bizi yoktan var eden Allah’a mı, yoksa bizi vardan yok etmeye çalışan şeytana mı…
O ırkçılık nifakıyla yoğrulmuş nefsinin yalnızlığından nasibini alıp, kovulmadı mı huzurdan? Ya bizler… Söyleyin, bizlerin kovulmak üzere var olduğunu iddia ettiğimiz huzur kaldı mı… Kaldıysa eğer, zorla kovulmaya çalışıp da kalbolmak niye?
Bugüne kadar gelmiş geçmiş toplumların en tehlikeli olanı, fitne bir insanın gönülde açmış olduğu tahribattan daha büyük olmamıştır.
