Adalet Yürüyüşü… Desteklersiniz ya da eleştirirsiniz bu tamamen şahsi, siyasi kısaca size bağlı bir fikir. Lakin bu yürüyüş bir gerçeği çarptı yüzümüze: Sevgisizlik!
Farkında mısınız birbirimizden ne kadar nefret ettiğimizin? Birbirimizi sevmeyi bıraktığımızı… Artık sevmiyoruz birbirimizi, artık umursamıyoruz da. Sakın yanlış anlaşılmasın bu yazı bir çiçek çocuk yazısı değil. Bu yazı tam olarak kararan yüreğimizin yazısı…
Özgür Mumcu Twitter’da adalet yürüyüşü ile ilgili bir paylaşım yapıyor. Haklıdır ya da haksızdır. Desteklersiniz ya da eleştirirsiniz tüm bunlara hakkınız var. Lakin öyle bir cevap geldi ki insanın kanını donduran cinsten. Yorumda, babası Uğur Mumcu’nun suikaste uğradığı arabasının fotoğrafı vardı ve üstünde şu yazıyordu: “Baban da sıcağı severdi.”
Uğur Mumcu ki, bu ülkenin en büyük aydınıydı. 1993 yılında ailesinin gözleri önünde kahpe bir pusuda ayrıldı aramızdan. Düşünceleri hala taze hala aydınlatıyor yolumuzu ve siz bu kadar mı kirli bir vicdana sahipsiniz ki bunları yazabiliyorsunuz?
Sahi ne ara bu kadar nefret eder olduk birbirimizden?
O küfür ettiklerimiz, o yerdiklerimiz de biziz! Neyin ayrımı bu? Gerçekten farkında değil misiniz; freni boşalmış kamyon gibi yokuş aşağı gidiyoruz. Gerçekten rahatsız etmiyor mu bu sevgisizlik, güvensizlik? İnsanların canı isteyince birbirini öldürmesi, dövmesi, laf atması, küfretmesi, taciz etmesi, tecavüz etmesi gerçekten canınızı sıkmıyor mu?
Yoksa aman hiç duymayayım diye haber izlemeyenlerden misiniz? Peki izlemeyince bitiyor mu her şey? Hayat daha güzel oluyor mu? Daha kaç yılan bin yaşayacak? Sıra bir gün size gelmeyecek mi?
Sakın ha avutmayın kendinizi” Ben etliye sütlüye dokunmam siyasetle de işim olmaz.” diyerek. Bakınız daha yeni Çılgın Sedat isimli şarkıcı oğluyla fotoğrafını koyuyor Instagram’a ve altına yazılan yorum bir kez daha kanıtlıyor ne kadar çürüdüğümüzü.
Şarkıcının engelli oğlu için “hayvan gibi” diye yorum yapıyor maalesef okuma yazma ve internete girme becerisi olan birisi. Baba ile oğlunun olduğu bir fotoğrafa. Şimdi anladınız mı tehlikenin boyutunu? Etrafımız sürekli eleştiren, sevmeyen, birleştirmeyen aksine ötekileştirien insanlarla dolu ve belki de şu an son çıkıştayız. Ya tekrar sevmeyi öğreneceğiz birbirimizi ya da bu nefretle yok edeceğiz birbirimizi. Sanatçının da dediği gibi:
