Pek de memnun değildim kocamdan… Bi gidip gelmeyeyim dedim. Başıma gelen kalmadı…
Sevgili ruhsal hükümetlilerim bu kitapçılarda bulamayacağınız sezgisel metinsel öyküsel ilk ve son denememi sizlerle paylaşmak istedim. Belki içlerinize bi yerlerinize dokunur. Öncülüğünü yaptığım öyküsel-uydurmasal tarzımla karşınızdayım. Keyifli seyirler,.ki izleriz de bazen usul usul usul…
Bana aldırmayın kaç kere döndüm bu gizemli aldırışsız yollardan, kime ne kaç kere yudumladığım bu nadide çiçekli hayatı, kim bilir kime söylenmesi gerekli edepsiz yeminleri aldırdım sakladım bu zavallı gönülsüz öfkeli çiçeklerimde ki bu bir son değil aksine öfkesini kusmuş bir rialeli kaldırım çiçeğinden çok bir kırmızımtırak esrarengiz bir kurbağaya benziyordu.
Sıçramasız oluşu içimde tamiri güç bir yara bere açtırmıştı bana, üstelik gülüş lekesi omzumda kaç kere uyandırmıştı, kaldırın alın kimse sevmiyor bu kurbağalı deredeki evsiz aşksız…Kim bilir kime yasin okunmuştu bu acemi gönlümde, aldırış etmiyordum sadece korkak ürkek ve aldırışsız değilim, seversem bin kere de olsa dayaksız, şubesiz özgür ve minnetle, darılmamış, öfke kusturmayan nedensiz bir seviş olur bu.
Koylarında derin, depresif, lüzumsuz bir aşk ayır; kendime uzak, sensiz bir yanılgı içimden geçiyor. Yükseğimde dargın, kıyametsiz, sevimsiz nedense uçurumu kendine yüksek arsız, bazen de kimsesiz bir yazgı…
Silerim öfkenden aşkı, ki artık biriktirmek eski ve öfkeli bir çığlıktır, dokunuşlarında kaç tane aşk bahçesi dolmuş gördüm hatırlamıyorum. Korkmuş bir sevgili az önce bir aşk izlenimimde yakaladı beni; tutsak içinde kalmış arzusu, nedenini kimse sormasa da aşkın eskilerde kalmış olabileceği yanılgısı kimini öfkelendirir, kimsesizleri ise yaklaştırır birbirlerine…
Göz kapaklarında kimseden ödünç alınmamış aksine yapraksız derlemeler…
(Sevgili Enver Aysever’e derleme metinlerimde bana öncülük verip geri bir adım atmamasını takdire şayan bularak bu yazıyı kendi övünçsel kurtuluş hatırama adıyorum. Pek yakında kendisinin yazı atölyelerinde buluşmak üzere sevgilerimi ve hürmetlerimi sunarım…)
Ne de olsa yeniyiz ortamda. (Kalp olsa koyardım)
