Yaş kaç olursa olsun ilkinden sonra mı düşünülür hep… İnsanların arzu ettiği ikinci baharı düşündüm.
“İkinci baharım oldu evet lakin aşkta değil. Geçmişte hatalarımdan dolayı sıkıntılar çektim ve ben kendimi güçlendirerek bunlardan kurtulmayı başardım. Yeni sayfa açtım kendime,hatalarımdan arındım .Aynı hataları yapmadım,kendimi yeniledim. Bu da benim hayatımda ikinci bir bahardır.” diyenleriniz olmuştur eminim.
İkinci baharı yaşamak isteyen yaşar. Mutlu olmayı yeter ki gerçekten arzu etsin. Elindekilerden bir şeyler yaparak,kanaat ederek de ortamını güzelleştirebilir insan.
Şikayetidir aslında insanların baharı yaşamak isteyip de yaşayamaması. Baharı hiç yaşamadığını düşünenler yaşlarından mütevellit kendilerince ikinci bahar sayarlar ilk baharlarını.
Aşk ve ikinci bahar
İlk olmadan ikinci olur mu? İlkini de yaşarsın ikinciyi de üçüncüyü de. Biz istedikten sonra neden olmasın. Yalnızca sevgili, para gibi somut şeyler midir baharımızı getiren?
Tecrübelerimiz, sosyal yaşantımız,tercihlerimiz… Bizi bir sonuca götürür. Belki istediğimiz sonucu elde ederiz, belki de hoş olmayan sonuçlara katlanmak zorunda kalırız. Sonuç olarak kendimizi toparladığımız zamandan itibaren,doğrulur kendimize çeki düzen verir yeniden başlarız.İkinci baharımıza…
Baharın zamanı olmamalı.
İstediğin her an bir bahar , yaşadığın her dönem bir güzelliktir. Rutine binen yaşantımız bile bahardır aslında. Sağlığımız yerinde ise bu bize huzuru, dolayısıyla mutlu baharı getirecektir.
Hayatımız boyunca süresini ve sayısını kısa tuttuğumuz baharın ikinci baharın zıddı olan sonbahara daha çok yer veririz.
Buhranlı dönemlerimizi özdeşleştiririz onunla. Halbuki ne güzeldir sonbahar. Bu kadar güzelken bu mevsim , ona haksızlık yapar hüzün mevsimi diye anarız.
İki baharı haksızca kıyaslamaktır yapılan. Siyah-beyaz, iyi-kötü gibi.
Kimi de ikinci baharını sonbahar olarak düşünür.
İlk bahar nasıl uyanış,hayat,doğanın canlanması,aşkların yenilenmesi olarak düşünüyorsak, bende sonbaharı yemekten sonra kahve içmek gibi ya da beklemediğin anda sevdiğin bir insanla karşılaşmak gibi düşünüyorum.
Üşürken sıcak içecek gibi içini ısıtır insanın. Yüreğini yumuşatır da çevrene güneş gibi huzur yayarsın ya! işte,her iki baharda aynı hissi uyandırır bende.
Neticede hepimizin yaşamı birbirinden farklıdır. Kimi rahat, kimi mücadele içinde geçirir. Önemli olan küçük dönemsel mutluluklarımızla bağlanabilmek, kendi baharımızı oluşturabilecek kabiliyete haiz olabilmektir. Kendimizi bıraktığımız anda bu mümkün değil…
Kimimiz derdi sever kendine dert arar. Hayatımızda çokça hüzne yer verirken iki baharla yetinmeyi yeğleriz. Neden baharları değiştirmiyor, hüzün baharı olarak nitelendirdiğimiz sonbaharı teke düşürüp, mutluluk baharını sayısız yaşamayalım.
Sonbaharın sayısını en aza indirmek bize ne güzel gelir ama!
