Zihin parçalara ayırır! Çabası bilmektir. Bilip tanımlayabilmek ve böylece tanımlanmış olanla rahat zaman geçirmek.
Tanınmayan rahatsızlık verir. Tanınan ise bilinen ve kendisinden emin olunan şeydir. Çünkü bilmek eminlik sağlar. Bilinene göre konum alınabilir ve gereği düşünülüp yapılabilir. Farklılıklar işte bu noktada başlar! Zihnin her tanımlaması birin her bir parçasını diğerinden ayırt edebilmek için bir fırsattır. Bu fırsat zihin tarafından hep acımasızca kullanılmış ve yine aynı şekilde hep acımasızca kullanılacaktır.
Parçalar arası tanımlaması, ilk parçalama ve ilk parçalama düşüncesine yol açan ilk aksiyom! Bakış açısı ve yanılsamaların doğduğu nokta. Bakış açısındaki şaşmaz ilk önyargı! Farklı bile olmasa farklılaştırılacaktır yaşanan yapı. Çıkış noktası tüm! Sorgulanamaz başlangıç. Bir, matematikte olduğu gibi her şeyde de ilk çıkış! Birden ilk çıkışla beraber bir saçak gibi sonsuza eğilir ve zihin sonsuza dek hep böyle yaşam geçirebilir! Ne parçalamanın sonu var nede çıkış noktası olan tümün yokluğu! Mevcudat içinde her ikisini de saklar ve her ikisi aslında bir ahenk ve her ikisi aslında bir ve aynı şey.
Birin sonsuzluğunun saçak açıklaması. Sonsuza dek bölünebilmenin mutlak yapısı. Hiç sonu gelmiyor ve gelmeyecek.
Akıl her parçanın üzerine eğildiğinde karşısına yeni parçalar gelecek.
Atom altı parçacıklar gibi. Her birinin altında bir diğeri. Son parçacık diye bir şey yok. Algı ve bilincin her bakışında yeni bir yapı karşımızda! Aslında her şey ayan beyanda ortada. Döngünün anlam buluşu ise başladığı noktaya tekrar dönmesiyle gerçekleşebilir. Aksi takdirde zihin kendisini sonsuzun içinde kaybediverebilir. Mümkünat aleminde her şey mümkündür. Aklın düşünebildiği her şey ise mümkünatın izni iledir. Mümkünat sonsuza imkan kılmış. Sonu olmayanı başlatmış. Zaten sonu olanın varlığı suri ve geçici. Geçici olan ise baki ve kalıcı değil. Geçici olan başlangıç biri olamaz. Başlangıç biri sonsuzun son rakamı ve her an belirsiz olan. Sonu bilinemeyenin baştan bilinmesi gibi bir ilginç durumda yapısı gereği.
Sonu olmayan iki şey, aynı şeydir. Sonsuzluk her farklılığı içinde barındırıp besleyendir. O nedenle birbirine zıt sonsuz cereyanlar içerisindeki tüm farklı olanlar birbirleriyle temelde aynıdırlar. Aynılık bakışı, farklılıklar bulan ve parçalara ayıran bakışı dengeler ve varlıklar bu şekilde zıtlarıyla beraber saf bir birlik geliştirirler. Farklılık bakışı ise tekil anlama mekanizması olarak tümden gelir. Tekrar tüme dönmediği için döngü yarım kalır ve parçalanmış olan gerçek sanılır! Bütün olan kendi içinde ayrım yapmaz. Bütün olanda döngü tamamlanır ve varlık başladığı noktada, sonsuz ile birin aynı olduğu kanısına varır. Bir = Sonsuz; Sonsuz = Bir.
Eksik kullandığımızı kime şikayet ediyoruz?
Kendiliğinden başladığı gibi yine kendiliğinden sürüp giden yaşam serüvenlerimizde serbest ve kendimiz olarak, kendimizi tanımsız kılalım ki sonsuz açılımlara ve döngünün zıt kapanışıyla aynı ve bir oluşumuzu kavramaya engel olmasın. Engeller zihinde başlar çözüm zihinde bulunur. Her zıddını yanında taşıyanı eksiksiz kullanmanın kılavuzunu böylece uygulayabiliriz.
Uygulama eksikliğimiz bizlere şikayet hakkı vermez. Eksik kullandığımızı kime şikayet ediyoruz? Gece ve gündüz. Gidiş ve geliş. Her halükarda ve hep aynı şekilde bir ilerleyiş olmaz. İlerleme değişimdir. Değişim dönüşümü gerektirir. Dönüşüm gelişmemiz içindir. Gelişen, döngüde zıddına bakıp döngüyü tamamlayabilir. Tamamlanmış olanı kavrayan zihin ise tatmindir! Tatmin olan ise huzur ve esendedir!
