Yalnızlığın bir onuru vardır. Sen hayatın içinde bir o yana bir bu yana savrulurken o hep seninledir. Hiç savrulmaz. Senden güçlüdür yani…
Senin istemediğin hiçbir şeyi yapmaz.
Sadakati, sen yaşadığın sürecedir. Sen ölünce o da, ölür ama…
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Tek eşlidir, yalnızlığın sadece sana aittir. Sadece seninle nefes alır. Sen onu nefessiz bırakmaya, onu öldürmeye, yok etmeye çalışırsın ama yapamazsın. Çünkü o sensindir.
Gerçek sen, ondasındır.
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Sana hiç kalleşlik yapmaz. En güvendiğin anda seni terk etmez. Seni aldatmadığı gibi sana sahip çıkar. Dünya yansa her şey onu senden alıp götürmeye çalışsa bile gitmez.
Kopamaz senden. Koparamazlar çünkü.
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Senin onurundan daha sağlam, daha kişiliklidir. Çünkü sende her türlü numara vardır. Çünkü işine geldiği gibi davranırsın. Menfaatçisindir menfaatçi. Bazen bir makam, bazen üç kuruş, bazen dünyevi zevklere kapılırsın.
O kapılmaz!..
Senin gözün dışarıdadır. Onun içeride, sende, derinlerinde, en derinlerindedir…
O yüzden senin kaypaklığın onda yoktur. O yüzden senden onurludur. Senden daha çok sendir çünkü…
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Unutmaz asla, vefasızlık onda yoktur. Sen, sana değer verenleri bir anda değersizleştirirsin ama o yapmaz. O seni sana hep değerli hissettirir. Öyle görür çünkü…
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Sen hayatın içinde bir o yana bir bu yana savrulup dururken, o hep seninledir. Hep aynıdır, hep sendedir. Hiç savrulmaz. Senden güçlüdür yani…
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Onurludur sana olan aşkı. Sen aşkları zamanla yarıştırırken, sen aşklarını besleyen hayallerine ihanet ederken, sen aşkı mundar ederken, o hep duru bir aşkla sendedir. Hep seni sever. Aşkı aşk gibi yaşar bir ömür. Hiç senden gitmez, gitmediğini de hep gösterir. Ondan gitmene de, izin vermez. Öyle sever seni öyle kıymet verir.
Gün gelir sen başka aşkları hayatına alıp, onu hatırlamazsın bile…
Belki unutmazsın ama hatırlamazsın. Ya da az hatırlarsın. Oysa o hep hatırlar, hiç unutmaz. Çünkü hep seninledir, hep sendedir. Seni asla terk etmez.
Yalnızlığın bir onuru vardır.
Sen ömrünü tüketip, yolun sonuna geldiğinde anılar zincirinde dolaşırken belki sana iyi gelen üç beş ismi üç beş saniye hatırlarken, o sana gözü yaşlı bakacaktır.
“Aşkı yaşayamadın,” diyecektir.
“Aşkı yaşayamadık,” diyecektir.
Başka ne diyebilir ki belki bir de, “Canımdın, canın sağ olsun,” der.
Canımdın, canın sağ olsun…
Sensiz ama onuruyla seninle giderken…
