Bugün öyle bir gün ki benim için anısı daha çok taze… Bir yıl kadar… Yarın YGS var… Hazır mıyız?
Bildiğiniz üzere yarın Türkiye’deki gençler için önemli bir basamak olan YGS var. YGS‘nin açılımı Yüksek Öğretime Geçiş Sınavı. Yüksek öğretim de üniversite oluyor. Binlerce genç yarını düşünmemeye çalışarak kafa dağıtmaya çalışacak bugün. Ben de yaptım, oradan biliyorum. Kafa dağıtmak öyle kolay olmuyor. Çünkü bilmem ne zamandır çalıştırıldın o sınava, bir an boşlamak istediğinde “Aman neler yapıyorsun? Olmaaz” dediler. Sonra aynıları gelip diyor ki bugün için “Heh bugün delice dağıtın ama bir yandan da dikkat edin midenize, sağlığınıza” bu cümledeki soru işaretini bulunuz bakalım.
Aman sakın yanlış anlatmış olmayayım kendimi. Ben asla bu sınava çalışmasaydınız keşke falan demiyorum, diyemem, böyle bir hakkım da yok zaten. Çünkü hepimiz bir şekilde olayları olması gereken – olmaması gereken olarak değil de; önümüzde duran ve aşılması gereken basamaklar olarak görmeye alıştık. Ancak bu şekilde aklımıza mukayyet olabiliyor ve ancak bu şekilde işimize odaklanabiliyoruz. İyisi mi her ne kadar idrak etmek istemese de beynimizin derinliklerinde bir yerler biz yine de bu sınav için öyle büyük felsefelere girişmeden bir nevi kabullenerek onun geçmesini bekleyelim.
Çalıştığınız da çalışmadığınız da sizin
Başta da söylediğim gibi binlerce öğrenci var bu sınava girmek için saatleri kovalayan ve inanın her ne kadar benzese de hedefler çoğu noktada binlerce öğrencinin binlerce değişik çalışma şekli oldu bu güne kadar. Bu yüzden, “Ben Ahmet’ten az çalıştım aman da gördün mü Betül bilmem kaç yüz beş bin soru çözmüş” geyikleri kimseye bir şey kazandırmayacak. Size kazandıracak “Evet bir şekilde yaptım bir şeyler. Önemli olan yarın kalkıp gideceğim ve o salondan 160 dakika sonra çıkacağım” bakışı olacak.
Ne kadar klişe olduğunun farkında olsam da söylemek zorundayım. İnanın kaçıncı olduğunuz ya sizi mutlu ya da mutsuz edecek, ama bir şekilde hayatın bir parçası olup her geçen günle daha da geride kalarak uzaklaşacak sizden. O uzaklaştıkça size daha temiz ve daha pis duygular hissettirecek şeyler yaşayıp sınavın sadece olmuş olması gereken bir şey olarak gerinizde kaldığını göreceksiniz.
Bunu görmek iyi midir, kötü müdür? Bu da kişiden kişiye değişir. İyiliği nedir? İyiliği, hep yeni bir şey beklemekten ve bir şey için uğraşmaktan keyif duymak alışkanlığı kazanmaktır. Kötülüğü, aylarca belki yıllarca emek verip elde ettiğinin size daimi bir his vermediğini anlamaktır. Açıkçası benim için iyiliği ağır basıyor çünkü bu deneyimle öğrendiğimi hiçbir kitap, öğretmen gösterememişti bana çünkü bu tamamen insanın tüm çıplaklığıyla yaşayarak öğrenmesi gereken bir bilgi.
Başarılar
Son olarak herkese başarılar diliyorum. Tabi ki bu sınav için ama sınavın ötesinde önemli olan daha nice işlerde de başarılar diliyorum. Sınav özelinde, karşınıza gelecek kağıtların çok çok da belirleyici bir etkisi olmadığını ve sakinliği kaybederek ruhunuza işkence çektirmenin anlamsız olduğunu söyleyebilirim. Kalanlar için olan başarılar dileğim ise bu sınavı geçmek için yılları olan, geçmek için saat sayan ve hali hazırda geçmiş olan bizler için. Tabi başarılar dileyeceğim, sonuçta hepimizin ihtiyacı yok mu buna? Küçük bir gülümseme ve dokunuşla içten gelen bir “başarılar diliyorum” sözüne.
