Atletli fotoğrafların bize ait kültürel bir geçmişi ve genetik bir yapısı olduğu herkesin malumudur. Kentli olamamış ama köylü olmayı da çoktan terk etmişlerin yanı sıra, işçi olmanın, kamyon şoförlüğü özelinde hizmet sektörü ve ilgili alanların prototip bir yansımasıdır atletli erkek görseli.
CHP Genel başkanı ve konumu gereği ana muhalefet partisi lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun adalet yürüyüşü sürecinde yemek yerken çekilmiş ve medyada paylaşılan “atletli hali” ile ilgili görüntüsü iktidar ve iktidar yandaşları tarafından gereğinden fazla eleştiri ve hatta eleştiriyi de aşan şekilde suçlama ve düzeysiz hezeyanla karşılaştı. Oysa bizim toplumsal bir gerçeğimiz olan bu görüntü, gereğinden fazla “avam” ve “siyasi getirisi” olamayacak denli sıradan bir fotoğraftı.
Söz konusu görsele ilişkin olarak iktidar ve iktidar yanlılarının tepkileri o kadar büyük oldu ki; hem fotoğraf daha dikkat çekti ve amacına ulaşmış oldu, hem de söz konusu tepkilerin nedenselliği ön plana çıktı. Akla gelen şeylerin başında o fotoğrafın aslında hezeyan içinde tepki gösterenlerin o görselde kendilerini görmeleri veya görmek istemedikleri kendilerini görmeleridir. Çünkü orada öyle ya da böyle sıradan bir insanın bir görüntüsü vardır. Ve o görüntü esasen iktidar ve iktidar yanlısı kişilerdi veya öyle olmalıydı.
Diğer bir çözümleme ise, bir insanın tekrar kendi eski suretini görüp, yaşadığı an diliminde kurtulmak ve yok saymak istediği o suretin, bir şekilde tekrar karşısına çıkmış olması ile ilgili bir rahatsızlığın hezeyanıdır yaşanılan şeyler.
Çok daha önemlisi halka çok yalan söyleyenlerin, o halkın başka birisine veya başka bir şeye meyil etmesine veya onu kendine yakın hissetmesine tahammül edemeyişin tepkilerindeki düzeysizlik olsa gerektir Kılıçdaroğlu’na ve partisine yönelik söyleneneler.
Halk hep onlara inansın istiyorlar.
Zaten bütün mesele de burada değil midir? Halkın inanacağı şeylerin ve kişilerin gerçekten halktan yana olup olmaması.
Halkın kimlerin ve hangi düşünce ve yapıların halk için olduğunu çözmesi demek, sorunların çözümü demek değil midir zaten?
Evet “atletli liderden” pek umut yok. Ama buna rağmen birileri düzeysiz eleştirilerinde ne kadar acımasız ve ne kadar kötüler. Neden peki? Çünkü o atletli kişi her ne olursa olsun eleştirenlerin hepsinden daha dürüst ve hepsinden daha az yozlaşmış bir kişilik. Muhtemelen bundan.
Atletli fotoğrafın bu denli rahatsız etmiş olması, iktidarın ve iktidar yanlılarının halktan ve ezilenden ne kadar uzak olduklarının halk tarafından anlaşılacağı endişesinden başka bir şey değildir. Oy deposu olan kandırılmış kitlelerin uyanmasından korkmaktan başka bir şey değildir bu düzeysiz tepkilerin nedeni.
Bir an için atletli fotoğrafın söylediği üzere gündemde olmak için servis edildiğini varsayalım peki, iktidar aktörlerinin gündem olmak için neleri servis ettiği ve yaptıklarına ne diyeceğiz?
Ama öyle anlaşılıyor ki, iktidarı ve iktidar yanlılarını çıldırtacak daha çok atletli fotoğrafa ihtiyaç var. Umarız bu durum muhalefetin tümden “atletli bir muhalifliği” benimsemesi şeklinde algılanmaz…
