Swift Tuttle kuyruklu yıldızı gezegenimize çarpmadan hemen önce. Tarih 21 Ağustos 2126. Çarpışma anı yaklaşıyor. Hayatınızın son 3 dakikası olsa ne yapardınız?
Tüm gezegende çaresizlik içindeki insanlar saklanmaya çalışıyorlar. Milyarlarca insan için gidilecek hiçbir yer yok.
Kimileri yer altının derinliklerine kaçıyor, umutsuzluk içinde mağaralar ve kullanılmayan maden ocakları arıyor ya da denizaltılarla denize açılıyorlar. Diğerleri öldürücü, kayıtsız bir taşkınlık içinde yağmalayıp yıkıyorlar. Çoğu insan asık ve şaşkın yüzlerle yalnızca oturup sonu bekliyorlar.
Yukarıda gökyüzüne kazınmış dev bir ışık huzmesi görülüyor.
İnce, yumuşak ışınımlı bir bulutsu olarak başlayan şey günden güne şişerek, uzay boşluğunda kaynayan bir gaz girdabına dönüşmüş. Buhardan bir izin doruğunda karanlık, şekilsiz, tehditkar bir yumru görülüyor.
Kuyruklu yıldızın küçük kafası, muazzam yıkıcı gücünü saklıyor. Saatte 40.000 mil, yani saniyede 10 mil gibi korkunç bir hızla-dünyayı ses hızının yetmiş katı bir hızla vuracak bir trilyon ton buz ve kaya yaklaşıyor.
İnsanlık yalnızca seyrediyor ve bekliyor. Kaçınılmazın karşısında teleskoplarını çoktan bırakmış olan Gök bilimciler sessizce bilgisayarlarını kapatıyorlar. Felaket üzerine yapılan sayısız simülasyon hala fazlasıyla belirsiz, ulaştıkları sonuçlar da halka iletilemeyecek denli korkutucu. Kimi bilim adamları, yurttaşlarına göre üstünlük elde etmek için teknik bilgilerini kullanarak ayrıntılı hayatta kalma stratejilerini geliştirmişler…
Çarpışma anı yaklaşıyor
Tüm dünyada milyonlarca insan korkuyla saatlerine bakıyor. Son üç dakika..
Çarpma noktasının tam üstünde gök yarılıyor
Dört milyar km3 hacminde bir hava kütlesi savruluyor. Bir Şehirden daha büyük kavurucu bir alev haznesi yere doğru bir kavis çizerek on beş saniye sonra yerküreye mızrak gibi saplanıyor.
Gezegen on bin deprem kuvvetiyle sarsılıyor
Yer değiştiren havanın oluşturduğu bir şok dalgası gezegenin yüzeyini yalıyor, tüm yapıları dümdüz ediyor, yoluna çıkan her şeyi toz haline getiriyor. Çarpışma mevkiinin etrafındaki düz arazi yükselerek kilometrelerce yüksekte sıvı dağlardan bir halka oluşturuyor, 150 kilometre uzunluktaki bir kraterde, Yerkürenin içi dışına çıkıyor. Erimiş kaya duvarı dışarıya doğru dalgalanıyor ve ağır çekimde savrulan bir battaniye gibi, çevresindeki araziyi darmadağın ediyor.
Kraterin içinde trilyonlarca ton kaya buharlaşıyor. Çok daha fazlası yukarıya savruluyor, bir kısmı uzaya dağılıyor. Daha da fazlası bir kıtanın yarısını aşarak yüzlerce ve hatta binlerce mil uzaklıklara yağıyor, altındaki her şeyi kitleler halinde yok ediyor. Eriyik halindeki serpintilerin bir kısmı okyanuslara düşüyor, giderek yayılan kargaşaya denizaltındaki yer sarsıntısından doğan dev dalgaları katıyor.
Kocaman bir tozlu enkaz sütunu atmosfere yayılarak, tüm gezegenin göğünü karartıyor. Artık güneş ışığının yerini bir milyar göktaşının tehditkar, yanıp sönen parıltısı almıştır; kavurucu ısısıyla altındaki yeri yakıyor, yerinden koparılıp göğe savrulan madde uzaydan tekrar atmosfere dalıyor. (Paul Davies, Son Üç Dakika)
30 Haziran 1908’de, bir ateş topu Rusya ve Moğolistan sınırına yakın Tunguska denen yerde Baykal Gölü üzerindeki gökyüzünden hızla geçti. Saniyeler sonra, dev bir patlama kuzeydoğuya 600 kilometrelik uzanan tayga üzerinde, Lüksemburg büyüklüğündeki ormanlık alanı dümdüz etti ve etraftaki binlerce kilometre alanda bulunan ağaçları kavurmaya devam etti. (2)
Bu göktaşı 2000 km2’lik ormanı yok etmiş ve Hiroşima’ya atılan atom bombasının 1000 katı büyüklüğünde bir patlamaya neden olmuştur. Söz konusu bölgede hiç kimsenin yaşamaması mutlak bir felaketi engellemiştir. Tahminlere göre aynı taş, örneğin Eyfel Kulesinin tepesine düşmüş olsaydı, tam on milyon kişinin yok olmasına neden olacaktı.
Tunguska asteroidinin Dünya’ya çarpması ile gelişen olaylar şu şekilde olmuştur:
“30 Haziran 1908 gününün erken sabah saatlerinde Orta Sibirya göklerinde seyretmekte olan kocaman bir alev yumağı görüldü. Ufukta, temas ettiği yerde, büyük bir patlama oldu. 2000 kilometrekarelik bir ormanlık bölgeyi yerle bir etti ve temas etmesiyle binlerce ağacı yakması bir oldu. Yerkürenin çevresini iki kez dolaşan atmosferik şok yarattı. Ardından iki gün süreyle atmosfere öylesine incecik bir toz yayıldı ki, olay yerinden 10.000 km. ötede olan Londra sokaklarına düşen ışık parçaları altında gazete zor okunabiliyordu.”***
Yazarın notu: Bu anlatım (1) Swift Tuttle kuyruklu yıldızının 21 Ağustos 2126 tarihinde Dünyaya çarpacağı tahminine dayanmaktadır.
Swift Tuttle Kuyruklu Yıldızı
Resmi adıyla 109P/Swift–Tuttle) birbirinden bağımsız olarak 16 Temmuz 1862 tarihinde Lewis A. Swift ve 19 Temmuz 1862 tarihinde Horace Parnell Tuttle tarafından keşfedilen 26 km çekirdek çapına sahip bir kuyruklu yıldız.
Swift Tuttle ismi verilen kuyruklu yıldız, ikinci kez Japon gök bilimcisi Tsuruhiko Kiuchi tarafından 1992 yılında tekrar gözlemlendi ve daha sonra dürbünle dahi görülebilir bir hal aldı. Yaklaşık 27 kilometre katı çekirdek genişliği dinozor çağının sonunu getirdiği düşünülen kuyruklu yıldızın çekirdeğinden 10 km daha geniş.
Swift-Tuttle, en bilinen gök taşı yağmurlarından olan Perseid Meteor Yağmurlarının ana gövdesini oluşturuyor. Yakın zamanda Dünya’ya yaklaşacaklar listesinde olmamasına rağmen, NASA’nın gök günlüğü sitesinde mevcuttur. Swift Tutttle yörüngesi Dünya ve Ay’a yakın bir noktadan geçtiği için gezegenimiz için potansiyel bir tehlike olarak gözükmektedir. Swift Tuttle kuyruklu yıldızının bundan sonraki Dünya’ya yakın geçiş tarihi 14 – 21 Ağustos 2126 tarihleri arasında olacağı tahmin ediliyor. Bu tarihler arasında Swift Tuttle kuyruklu yıldızın Dünya’ya çarpma tehlikesinin olduğu söylenmektedir.
