Bizim ceza yasalarımız sadece hukukçular tarafından değil, vicdan sahibi olan insanların da görüşü alınarak elden geçirilmeli. Ya da en azından hukukçularımızın vicdanlarını da, kararlarına eklemeleri gerekir diye düşünüyorum. Yoksa adalet bazı olaylarda adilliğini gösteremiyor mu?
Madem çocuklar farklı ceza yasaları ile değerlendiriliyor o zaman; çocuklara çocukluklarını yaşatmayanların da vicdan muhasebesinden geçirilerek değerlendirilmeleri ve gerekiyorsa cezalandırılmaları gerekli diye düşünüyorum.
Buna anne ve babalar da dâhil.
Daha doğrusu anne baba müsveddeleri…
Alın size eski bir örnek.
Anlayacağınız yeni bir olay değil. İçime sinip, sinirime hâkim olup bir türlü yazamadığım bir örnek. Dergimizde konu çocuk olunca elim başka bir şey yazmaya gitmediği için gecikmeli yazdığım bir vicdansızlık örneği…
Çaresizliğine kahrederek kaderine ağlayan ve çocuk olmanın verdiği tecrübesizlikle perişanlığını dolu dolu yaşayan bir çocuğun dramı…
Polisin bulduğu 16 yaşındaki bu çocuk; “Annesinin kendisini erkeklere pazarladığını, kitap okumak istediği zamanlarda dövdüğünü ve ceza olsun diye iki erkek ile aynı anda birden yatması için kendisini zorladığını” söylemiş.
Annenin şerefsizliğine mi mideniz kalkar, yoksa o çocuğu bu yaşamdan kurtaramayan yasalarımıza mı?
Ne kadar tiksindirici bir durum değil mi?
Anneliğin en tiksindirici, en adi gömleğini giymiş bir kadın ile isyan etmeyi bile bilmeyen, bilmediği için de ne yapacağını çözemeyen hayata ve annesine, o vicdansız annesinin insafına teslim olmuş bir çocuk…
Bu yazıyı okuyan herkese soruyorum; siz hâkim olsanız, polis olsanız, savcı olsanız ya da devletin gücünü elinde tutanlardan birisi olsanız, hatta bir gecede kanunları değiştirebilme yeteneğiniz olsa ne yapardınız?
Bu soruya vicdan sahibi ve insanlıktan az biraz nasibini almışların ne cevap vereceği zaten malum.
Ama ne yazık ki, malum olanla uygulama çok farklı…
Velhasıl çocuğunu böylesi çirkin bir yaşama uygun gören anne müsveddesi kadın hakkında tutanak tutulduktan sonra serbest bırakılmış.
İşin kötü tarafı ise bu günahsız ve sahipsiz çocuk, anneye teslim edilmiş.
Şimdi tüm içtenliği ile başına gelenleri belki de son kurtuluş umudu ile güvenerek polise anlatan bu çocuk, bundan sonraki yaşamında kime güvenecek?
Devlet artık onun için çıkmaz bir yol olmuş.
Bu çocuk, eve giderken kolunu sıkarak “Sen görürsün” deme olasılığı yüksek olan anneye ne diyecek?
Bundan sonraki yaşamında o anne müsveddesi veya başkalarına nasıl kölelik yapacak? Ceza olarak iki erkekle yatmasını isteyebilecek kadar alçak bir anne, şimdi bu çocuğa nasıl bir ceza verecek? Size soruyorum size?
