Öğretmenlerinin çoğu onun yeteneksiz olduğunu düşünüyordu. Herkes onun kötü bir bestekar olduğunu düşünürken 1824 yılında dokuz yıllık bir çalışma ürünü olan 9. Senfoni’yi ortaya çıkardı. Ludwig van Beethoven.
Öğretmenleri onda hiçbir kabiliyet göremiyordu
Beethoven, dahi bir çocuk değildi. Okul hayatı da pek iyi gitmiyordu. Beethoven’ın en büyük amacı, iyi bir besteci olmaktı. Lakin ona bestecilik öğretmekte olan Albrechtsberger, Beethoven için “Şimdiye kadar bir şey öğrenemedi, bundan sonra da öğreneceği yok. Besteci olarak ben onda en küçük bir ümit dahi göremiyorum” demişti. Beethoven’a armoni dersleri veren Hayd da Beethoven’da hiçbir kabiliyet göremiyordu.
Beethoven ise eğitmenlerinin aksine, kendisinin günün birinde büyük bir besteci olacağını düşünüyordu ve bu hayalini gerçekleştirmek için o dönem müzik dünyasının başkenti olarak kabul edilen Viyana’ya gitti. Beethoven Viyana’da Mozart ile tanıştığında henüz 17 yaşındaydı. Bir süre Mozart’tan dersler alandı. Beethoven’ın kabiliyetlerini ilk keşfeden de müziğin bir diğer dahisi Mozart oldu. Mozart onun için “bu çocuk ilerde çok ses getirecek” diyordu aradan yıllar geçti. Mozart artık ölmüştü. O genç çocuk ise artık 30’lu yaşlarına gelmiş ve henüz kendini ispatlayamamıştı.
9. Senfoni
Beethoven’ın artık kulakları da duymaz olmuştu. İnsanlardan uzaklaştı. 1815 yılına kadar sekiz senfoni bestelemişti ancak bu senfoniler beklediği kadar ilgi görmemişti. Herkes onun kötü bir bestekar olduğunu düşünmeye başlamışken o 1824 yılında 9 yıllık çalışması olan 9. Senfoniyi ortaya çıkardı. Dokuzuncu Senfoni o güne kadar bir benzerine daha rastlanmamış, inanılmayacak derecede güzel bir eserdi.
Beethoven, eserin son bölümüne ünlü Alman şairi Schiller’in ‘Neşeye Şarkı’ isimli eserini de koro parçası olarak besteleyip eklemişti. Bu muazzam eser, ilk defa 7 Mayıs 1824 tarihinde Viyana Kraliyet Tiyatrosu’nda ilk çalındığında dinleyenler kulaklarına inanamadı. Eser çalınıp bittiğinde salon alkıştan adeta yıkılıyordu ancak o bu sesleri duyamamaktaydı. Orkestradan birisi onu seyircilere doğru çevirdi, alkışları gözleriyle gördü ve göz yaşlarına boğuldu.
Konser gecesinden sonra yatağa düşen Beethoven, aylarca ölümle pençeleşti. Bir daha ayağa kalkamadı, bir süre sonra da öldü. Vasiyetinde şunlar yazıyordu:
“Beni unutmayın. Bu dünyadan çekilip gittikten sonra ara sıra beni hatırlayın, düşünün; çünkü ben bütün ömrümce sizleri mutlu kılmanın yollarını aradım. mutlu olun!”
Ludwig van Beethoven. Doğumunun 246. yılında büyük ustaya saygıyla…
