Yıllardır her anneler gününü aynı fikir ve duyarlılıkla kutlamaya özen gösteririm. Aldığım çiçekler, planladığım tüm etkinlikler tamamen ben, ailem ve annem arasında kalan, güzel bir anı olacak nitelikle nüanslardır.
Bu yıl özellikle Türk televizyonlarının anneler gününü tam bir pazar haline dönüştürmesini izlerken, sinir kat sayılarım bir hayli artış gösteriyor. Zaten ağlamaya yüz tutmuş gözlerimizin aptal reklamlarla taçlanmasına hiç gerek yok. Bir bakın, düşünün demeye dilim varmıyor ama anneniz ve diğer anneler için hadi biraz düşünün.
Kapitalizm bu kadar mı esir aldı bizleri?Annelerimizi bu kadar mı kapitalizmin esiri ettik?
Örneklerle yola çıkacağım. Facebook arkadaşlarımın toplam sayısı 721 kişi. Son zamanlarda annesini kaybeden 2 arkadaşım var. Bu onların ilk annesiz anneler günü. 1 arkadaşım 7.haftasında düşük yaptı geçtiğimiz gün, umutla annelik hormonları salgılanırken bu kötü olay onu bugünden mahrum bıraktı. Bugün onun hatırlayacağı en acı gün. 20 küsür arkadaşım annesiz büyüdü. Belki de anneler günü hediyesi nedir hiç anlamadılar. Keza, onlara anne hediyeydi ama hiç olmadı maalesef. Belki de kimisinin annesi babası tarafından katledildi, gözlerinin önünde.
Pazar gibi değil mi? Seç, beğen, al…
İşte bu yüzden siz anneler çocuklarınıza empatiyi öğretmelisiniz. İşte bu yüzden siz anneler, çocuklarınız sizden ne görürse onu yapıyor. İşte bu yüzden siz anneler, lütfen elinizi bugün taşın altına koyun. Onlara anneler günün sadece bugünden ibaret olmadığını öğretin. Onları hiç istismar etmediğinizi hatta gözünüzden bir an bile sakınmadığınızı anlatın. Bu hem onlara hemde yetiştikleri zaman siz annelere kocaman bir hediye olarak geri dönecektir.
Empati kurmayı öğretin. Bugün annesi hayatta olmayan yada anne olamayan, annesiyle kocaman sıkıntıları olan insanları onlara gösterin. Gösterin ki bu pazara ortak bireyler yetiştirmeyin.
İşte bu yüzden anneler ve çocuklar bugünü güzelce, mütevazi bir şekilde yaşayalım. Asıl hediyenin biz çocuklar olduğunu, sevginin en büyük miras olduğunu onlara gösterelim.
Merak ediyorsanız ayrıca belirteyim; annem hayatta ve bağlarımız çok kuvvetli. Henüz anneler gününü kutlamadım. Yaşadığımız yerler arasında yaklaşık 1000 kilometre var. Benden uzak ve eminim bana ihtiyacı var, işte sırf bu yüzden bile; lütfen empati kurun.
Anneler; gününüz çocuklarınızı güzel yetiştirdiğinize inandığınız her gün kadar güzel olsun.
Kutlu olsun.
