Bilsin herkes istediler, bilsin de her şey en kökünden, en dibinden, indikleri derinlik gibi derinden çözülsün istediler. Herkes bilsin herkes anlasın, her şey ne kadar da an’lıkmış görsün istediler.
Biraz para
Daha da para,
Daha daha daha da para
Daha da çok para…
Her nasıl olursa olsun para,
Her yerden gelsin para
Bulalım daha çok para,
O az para, o çok para!
Kime göre az para,
Kime göre çok para,
Ne kadar para,
Belki az, belki çok para!
3 günlük yas,
Yeter mi sana,
O’na yeter mi,
Belki yeter, belki yetmez ama…
Güler gözler neden ama
Paradan mı güler,
Daha çok paradan mı,
Daha daha daha çoktan mı?
Para dudak güldürür belki ama gözleri güldürmez,
Gözler bir tek O kalpten, kalpten gelen sevgiden güler…
Gülemezsin sen ne parayla ne de pulla.
Mutlu olamazsın sen ne parayla ne de maddeyle.
Işık alamazsın sen tonlarca altın ile.
Sevgi nedir anlayamazsın ne 1000 TL ile ne de 100 milyon ile.
Ölenler, yüzlerce mi, milyonlarca mı,
Bu dünyayı bırakıp gidenler
Parasız, pulsuz, maddesiz
Acaba daha mı mutlulular?
Çılgınlar gibi bir şeye takılıp kalmış, kendilerini aydınlatamadan, başkalarını aydınlatmaya kalkan, kendilerince doğru olduğunu düşünen bilgilerine anlata anlata, yaza yaza bitiremeyecek olanları, her an kendince komple teorileri üretenleri, isyan edenleri, yalanın içinde boğulanları, iftira içinde yüzenleri, hırs içinde fanustan çıkamayanları, kendi egolarını tatmin etmek için ortalarda dolaşanları, reklam için fırsat bilenleri, konulan kanunlar ile dünyayı değiştireceğine inananları, iyi kalplileri, kötü kalplileri gülümseyerek ve hüzünle mi hissediyorlar?
Acaba anladılar mı sevgi nedir,
Acaba biliyorlar mıydı ki
Acaba Aşk’a mı eriştiler,
Huzura mı kavuştular?
Acaba acaba…
En son nefesi tüm hücrelerinde hissedip, rahatlıkla verebildiler mi,
Yoksa çekecek son bir nefes yok muydu,
Farkettiler mi neler oluyor dünyada
Anladılar mı nasıl sonunu getireceğiz?
Belki de çığlık atıp anlatmak,
O gerçek sırrı vermek istediler.
Bilsin herkes istediler, bilsin de her şey en kökünden, en dibinden, indikleri derinlik gibi derinden çözülsün istediler. Herkes bilsin herkes anlasın, her şey ne kadar da anlıkmış görsün istediler.
Önce ışığı kendine tutmalısın demek istediler
Uçaga binebildilerse eğer, hani derler ya ilk önce kendine sonra çocuğuna takacaksın oksijen maskesini, aynen öyle yapın demek istediler.
Resim: Nihal Acar
Önce kendini aydınlat ki çevrene ışık tutasın,
Önce ışığını büyüt ki çevrendekileri ışıklar içinde bırakasın.
Önce O’nu sen anla ki anlatasın.
Önce sevgi nedir bul ki Dünyaya buldurasın.
Ne ilk olacak bu ölümler ne de son,
Ne ilk olacak bu hırs ne de son,
Maddenin araç olduğunu anlayamayan bir dünyada yaşadıkça, her an her yerde her gün olduğu gibi devam edecek.
Savaştan, açlıktan, hastalıktan, çalışmaktan, kölelikten, ilaçlardan, zehirlerden ölenler için yas ilan edeceğiz. Bitmeyecek bu yaslar. Dünyanın her yerinden gelecek haberler için yaslar ilan edeceğiz. Kimimiz en derinden, en yakınından hissedecek bu yasları, kimi uzaktan.
O’nu bulmadan,
Sırrı hissetmeden,
Fanustan çıkmadan,
Gerçek sevgi nedir ögrenmeden, ne aydınlığa ulaşabileceğiz, ne de O’na.
Ama hep bir umut var
Borudan sızan oksijen gibi
Gece parlayan yıldız gibi
Karanlıkta bulduğun mum gibi…
