Anne olmak var ya anne olmak!

Ne zormuş anneliği yazmak! Ne zormuş anne olmak ve kendi olduğun şeyi günün birinde cümle aleme duyurmak. Yazdığım her bir satır, kendi içinde ayrı bir dünyayı barındırır.

Anne olmak var ya anne olmak!

Satırlar arasını doldurmak da siz okuyuculara kalır. Bu dünyanın içinde bu şekilde ‘var’ olana boyun kıldan ince… Etmişim ya kendi boynumu kıldan ince, sizlere de işte böyle duyururum incedeeeen inceye. Neymiş ‘anne olmak’ görelim şimdi kıssadan hisseye…

Anne olmak

Tutunacak hiçbir şey kalmadığında bile,


Yavrusu için sadece ‘kendine’ tutunabilmeyi başarabilmek demektir.

Anne olmak,

Güneşin doğmayacağını bildiğin her gün,

Minicik bir mumla, güneşi doğurmayı başarabilmek demektir.

Anne olmak,

Nefes alamadığın her an için,

Nefesini uzun uzadıya tutarak yaşayabilmek demektir.

Anne olmak,

On tırnağınla kazıdığın geleceği,

Tırnakların kalmadığında, parmakların kopana kadar kazıyabilmek demektir.

Anne olmak,

Gözündeki tüm yaşları,

Gözlerinin arkasındaki okyanusun dibine asilce gömebilmek demektir.

Anne olmak,

Yara bere almış tüm ruhunu,

Kendi içinde ustaca tamir edebilmek demektir.

Anne olmak,

Kırılan her umudun yerine,

Umutsuzluğu bile umut olarak koyabilmek demektir.

Anne olmak,

Her hapşurduğunda “çok yaşa” diyenlere,

‘Ömrüm evladımın olsun’ diyebilmek demektir.

Anne olmak,

İçin kanarken bile başını yere indirmeden,

Yavruna gamzelerini gösterebilmek demektir.

Anne olmak,

Her gün ateş üstünde çıplak ayak yürürken,

‘Canım yanıyor’ demeden, inatla yaşayabilmek demektir.

Anne olmak var ya anne olmak!

Sadece yavrusunun kokusunu ve nefesini duyabilmek için,

Her gün idam sehpasına çıkmaya razı gelmek demektir.

İşte bu makam böyle bir makam dostlar ve ben anneliği böyle bilirim!

Çünkü ben, o makamın en tepesinde gördüğüm annemi seyrederek emekledim.

Hele hele, benim gibi özel bir çocuk annesiyseniz, tüm okuduklarınızı çarpın birbirine çarpabildiğiniz kadar.

İşte öyle!

Ana gibi yâr olmadı ve olmayacak.

Çünkü cennet, bir tek anaların ayakları altında var olacak.

Tüm Annelerin Anneler Günü Kutlu Olsun.

Kaybettiğimiz tüm analarımızın da, üzerinde nurlar dursun.


Daima sevgiyle kalın.

Cyndie French ve oğlu Derek: Bir annenin öyküsü


Serpil Çavuşoğlu
1973 İstanbul doğumluyum. Hayatın her alanında gönüllü olarak faaliyet göstermekteyim. Bağımlılık ile mücadele, kadın ve çocuk istismarına karşı destek, eğitime katkı amaçlı kütüphanaler kurulması, yardımlaşma derneklerinde faaliyetler, tüketicinin her tür hakkı (sağlık, hukuk...) üzerine destek çalışmaları, kültür sanat projelerine koçluk, danışmanlık, tutuklu çocukların topluma kazandırılması amaçlı eğitim organizasyonları, kan bağışı, organ bağışı, ilik bağışı üzerine organizasyonlarda koordinatörlük, özel eğitim öğretmeni olmam sebebiyle engelli çocuklarımızın ailelerine danışmanlık, okullarda çocuklarımızın yardımlaşma güdüsünü pekiştirme amaçlı seminerler ve sayamayacağım daha pek çok alanda, neredeyse hiç durmadan yıllardır gönüllü olarak faaliyet göstermekteyim.