Etiket: karanlık

Karanlık ve karamsar bir gündü. Yalnızlığın ağır bir yük gibi insanın omzuna çöktüğü günlerdendi. İçimden nefes alıp vermekten başka bir şey gelmiyordu. Görünen oydu...

Hiç nefes aldığınız zaman halter kaldırmış gibi olduğunuz oldu mu? Bu yüzden nefes almaktan vazgeçmek istediğiniz oldu mu? Benim oldu, oluyor ve olacak… Çünkü...

"Neden ağlıyorsun, güzelim" diyordu gece misafiri, sorusu karşılıksız kalacağını bilse de. Her defa kavuştuktan sonra ağlamaya başlardı. Hanım ömrü boyunca birçok erkekle birlikte olmuş...

Çamurdan damlayan bir nutfe ve o nutfeden yaşama tutunan şeye insan demişiz. Sudan ve çamurdan gelmişiz ya işte meselenin özü de budur. İnsan, en büyük...

Işıkla karanlığın savaşı nasıl olur? Her yeri ışıkla doldurmakla her yeri karanlık kılmak arasındaki 'savaş'... Elbette ışık, karanlığı aydınlatmak için ışık olarak kalmalıdır, karanlıkla karşılaştıkça daha...

Bu ülkenin, ne kadar sarsılsa da yıkılmayacak bir cumhuriyet geleneği ve her daim acılara ve mucizelere şahit olan çocukları var! Burası Atatürk Türkiye'sidir. Tarihe geçecek...

Ne zamandır bu odada olduğunu tam olarak bilmiyordu. Seneler olmuştu belki. En son ailesinden birilerinin onu bu odaya iteklediğini hatırlıyordu. Yoksa öyle değil miydi?...

" Bir zamanlar, tıpkı şimdi olduğum gibi tahta bir kuklaydım: Bu dünyadaki pek çok çocuk gibi, tam gerçek bir çocuk olacaktım ki tembelliğim yüzünden,...

Derken birden aklıma düştü cezaevlerindekiler ve hatta filmlerden gördüğüm kadarıyla hücrelerde yaşayanlar. Birkaç saniyelik ışık bile ne büyük ümit onlar için... Ve ben ve...

İçerdeki süre ilerledikçe sanki benim de içim genişliyor ve içimi tarif edilmez bir huzur kaplıyordu. Gözlerim açık olmasına rağmen sanki kapalılarmış hissine kapılıyordum. Ara sıra gözlerimi açıp kapadığımda ne zaman açıklar ne zaman kapalılar algılayamıyordum. Artık açık veya kapalı farketmiyordu. Adeta gökyüzüne, yıldızlara bakar gibiydim. Kendi iç uzayıma açılmış gibiydim ve nereden geldiğini bilmediğim bir aydınlık içindeydim sanki. İçimi müthiş bir huzur duygusu kaplamıştı. Zihnim adeta susmuştu. Gözlerim açıkken ne çok konuşurmuş iç sesim. Onun sustuğunu farkettim. Duygularımda huzur hakimdi. Oysaki gözlerim açıkken bir sürü farklı duygu içine girerdim. Meğer dış dünyadan ne kadar çok etkileniyormuşum , bunu farkettim. Karanlıkta beni etkileyen bir şey yok gibiydi.

Korkular çözümlendikçe, karanlık aydınlığa dönüştükçe içimizdeki güç ortaya çıkar. Artık tek ihtiyacımız, nefsimizi kontrol ederek korkularımızı sevgiye ve bilgeliğe dönüştürmektir... "Anneciğim ışığı kapatma olur mu?", "...

Bizler süper kahramanlar değiliz ve asıl görevimiz sadece insanlığı aydınlatmak değil, bizim buradaki asıl görevimiz önce kendimizi geliştirmek ve kendimizi aydınlatmaktır, çünkü ancak kendimizi aydınlatırsak başkalarına ışık yayabiliriz….

Hayatım hep normal akışında devam ediyordu. Karanlıklar içinde yaşayıp gidiyorduk. Şehrimiz hep karanlıktı, doğal gelirdi karanlık bizlere. Karanlıkta kalkar, karanlıkta banyoya girer, karanlıkta işe...